Zakres
Niniejsza Norma Europejska określa wymagania i metody badań dotyczące klasyfikacji i właściwości central wentylacyjnych i klimatyzacyjnych traktowanych jako całość. Zawiera ona również wymagania, zalecenia, klasyfikację i metody badań poszczególnych elementów składowych i sekcji central. W odniesieniu do wielu elementów składowych i sekcji powołuje się normy dotyczące tych elementów, jednak określa się również ograniczenia lub zastosowania norm opracowanych dla wolno stojących elementów. Normę tę stosuje się zarówno do konstrukcji typowych, które obejmują zakres wielkości skonstruowanych na tej samej zasadzie, jak i do zespołów zaprojektowanych na zamówienie klienta. Normę stosuje się zarówno do central wentylacyjnych i klimatyzacyjnych całkowicie prefabrykowanych, jak i do zespołów składanych z poszczególnych elementów na miejscu przeznaczenia. Centrale wentylacyjne i klimatyzacyjne, mieszczące się w zakresie niniejszej normy, składają się najczęściej co najmniej z wentylatora, wymiennika ciepła i filtru powietrza. Normy tej nie stosuje się do: a) zespołów klimatyzacji obsługujących ograniczone powierzchnie w budynku (np. klimakonwektory wentylatorowe); b) zespołów w budynkach mieszkalnych; c) zespołów wentylacyjnych uzdatniających powietrze głównie do procesów produkcyjnych