Zakres
Niniejsza Norma Europejska zawiera specjalne procedury dotyczące radiografii przemysłowej z wykorzystaniem promieniowania X lub gamma, stosując NDT (badania nieniszczące) z zastosowaniem detektorów cyfrowego obrazu RTG. Ta część EN 12681 określa wymagania dotyczące cyfrowych badań radiograficznych odlewów wykonywanych którąkolwiek z metod radiografii komputerowej (CR) lub cyfrowej radiografii z siatkami detekcyjnymi (DDA).
Detektory cyfrowe umożliwiają uzyskanie cyfrowych wartości szarego obrazu, które mogą być przeglądane oraz oceniane z wykorzystaniem komputera.
Niniejsza część EN 12681 określa zalecaną procedurę wyboru detektora i praktyki radiograficznej. Dobór komputera, oprogramowania, monitora, drukarki oraz warunków oceny są ważne, ale nie są głównym przedmiotem niniejszej normy. Procedura określona w niniejszej normie zapewnia minimalne wymagania dotyczące praktyki radiograficznej które pozwalają na ekspozycję i uzyskanie radiogramów cyfrowych o równoważnej czułości wykrywania wad, jak błona radiograficzna określona w części 1 niniejszej normy.
Niniejsza norma nie uwzględnia przydatności metod radiologicznych lub radioskopowych w zastosowaniu do badań konkretnych odlewów na podstawie wewnętrznych wymagań i procedur producenta.
Wymagania dotyczące jakości obrazu w klasie A i B podane w Załączniku A uwzględniają wysoką jakość wykonawstwa dla ogólnych zastosowań odlewniczych, jak również wymagane w części 1 niniejszej normy dla błon radiograficznych.
Klasy AA i BA odzwierciedlają wymagania jakościowe obecnych zautomatyzowanych i półautomatycznych systemów kontroli radiograficznej DDAs na podstawie komputerowego wykrywania wad lub kontroli wizualnej oraz lamp z mini lub mikro ogniskiem (wielkość plamki ≤ 1 mm) z obniżonymi wymaganiami dla rozdzielczości przestrzennej, ale niezmienionymi wymaganiami dla kontrastowości, czułości, a także wymaganych w części 1 niniejszej normy dla błony radiograficznej.
Podane procedury odnoszą się do odlewów wytworzonych przy użyciu dowolnego procesu odlewania, zwłaszcza ze staliwa, żeliwa, aluminium, kobaltu, miedzi, magnezu, niklu, tytanu, cynku i ich stopów. stopów żadnej z nich.
Niniejsza część Normy Europejskiej nie ma zastosowania dla:
— badań złączy spawanych (patrz EN ISO 17636-2);
— technik błon radiograficznych (patrz prEN 12681-1);
— rentgenoskopii w czasie rzeczywistym (patrz EN 13068-1).
