PN-EN ISO 16371-2:2018-01 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie określono podstawowe techniki radiografii komputerowej w celu umożliwienia uzyskania - w sposób ekonomiczny - zadowalających i powtarzalnych wyników. Techniki oparto na podstawach teoretycznych dotyczących tego zagadnienia i pomiarach doświadczalnych. Ustalono ogólne zasady stosowania przemysłowej radiografii komputerowej X i gamma w celu wykrycia wad, z zastosowaniem pamięciowych luminoforowych płyt obrazowych (IP). Normę oparto na ogólnych zasadach badania materiałów metalowych radiografią błonową, jak podano w ISO 5579. Podstawowy układ źródła promieniowania, detektora i odpowiednia geometria powinny być stosowane zgodnie z ISO 5579 oraz z odnośnymi normami wyrobu, jak np. ISO 17636 dla złączy spawanych i EN 12681 dla odlewów. W dokumencie nie podano kryteriów akceptacji dla wykrytych nieciągłości. Systemy radiografii komputerowej (CR) przedstawiają cyfrową wielkość obrazu radiograficznego, który może być obserwowany i oceniany tylko na ekranie komputera. Praktyka badawcza określa procedurę zalecaną przy wyborze detektora i ekspozycji radiograficznej. Dobór komputera, oprogramowania, monitora, drukarki oraz warunków obserwacji jest ważny, ale nie jest głównym celem niniejszego dokumentu. Procedura zapewnia minimalne wymagania dla przeprowadzenia badania, które pozwalają wykonać ekspozycję i uzyskać cyfrowe radiogramy o równoważnej czułości dla wykrywania nieciągłości, tak jak na błonie radiograficznej i tak jak określono w normie ISO 5579. Niektóre normy wyrobu, jak np. EN 16407, mogą wymagać odmiennych i mniej rygorystycznych warunków wykonywania