Zakres
W niniejszej Normie Europejskiej określono zakresy, budowę, parametry, charakterystyki wyjściowe i badania gazomierzy rotorowych (zwanych dalej gazomierzami RD lub po prostu gazomierzami) do pomiaru objętości gazu.
Niniejszą Normę Europejską stosuje się do gazomierzy rotorowych wykorzystywanych do pomiaru objętości paliw gazowych przynajmniej 1., 2. i 3. rodziny gazowej, których skład określono w EN 437:2003+A1:2009, przy maksymalnym ciśnieniu roboczym mniejszym lub równym 20 bar powyżej ciśnienia otoczenia i zakresie temperatur gazu przynajmniej od −10 °C do +40 °C.
Niniejszą Normę Europejską stosuje się do gazomierzy instalowanych w miejscach, gdzie występują małe wibracje i wstrząsy (klasa M1) oraz w
– lokalizacjach zamkniętych (wewnątrz lub na zewnątrz z zabezpieczeniem określonym przez producenta) z kondensacją lub bez kondensacji wilgoci
lub, jeśli zostało to określone przez producenta,
– w lokalizacjach otwartych (na zewnątrz bez osłony) z kondensacją lub bez kondensacji wilgoci,
oraz w lokalizacjach z zaburzeniami elektromagnetycznymi (klasa E1 i E2). Niniejszą normę stosuje się do gazomierzy mechanicznych z liczydłem mechanicznym, urządzenia elektroniczne nie są objęte niniejszą normą.
O ile w niniejszej normie nie określono inaczej:
– wszystkie użyte ciśnienia są nadciśnieniami,
– wszystkie wielkości wpływające, z wyjątkiem tych, które są badane, utrzymywane są na względnie stałym poziomie w stosunku do wartości odniesienia.
Niniejszą Normę Europejską stosuje się do gazomierzy o iloczynie maksymalnego ciśnienia dopuszczalnego PS i objętości V mniejszym od 6 000 bar × litr, lub iloczynie PS i DN mniejszym niż 3 000 bar.
Niniejsza Norma Europejska może być stosowana zarówno do badania typu, jak i badania pojedynczego gazomierza. Tablice zawierające odniesienia podano w:
– Załączniku A dla badań, które powinny być wykonane przy badaniu typu;
– Załączniku B dla badania pojedynczego gazomierza.
Niektóre części niniejszej normy odnoszą się wyłącznie do gazomierzy z liczydłem mechanicznym.
Przyjęte w niniejszej normie zasady oceny ryzyka oparte są na analizie zagrożeń, również tych związanych z ciśnieniem. W normie przyjęto zasady prowadzące do eliminacji lub ograniczenia zagrożeń. Dla miejsc, gdzie zagrożenia nie mogą zostać wyeliminowane, określono odpowiednie środki ochrony.
