Zakres
W niniejszym dokumencie określono własności mechaniczne i fizyczne śrub i śrub dwustronnych z gwintem zwykłym i gwintem drobnozwojnym, wykonanych z odpornych na korozję stali nierdzewnych, kiedy badane są w zakresie temperatur otoczenia od 10 °C do 35 °C. Określono w nim klasy własności w odniesieniu do gatunków stali austenitycznych, martenzytycznych, ferrytycznych i dupleksowych (austenityczno–ferrytycznych) na części złączne.
Termin „części złączne” jest stosowany w niniejszym dokumencie wówczas, gdy śruby i śruby dwustronne są rozpatrywane wszystkie łącznie.
W ISO 3506-6 podano zasady ogólne i dodatkowe informacje techniczne dotyczące odpowiednich stali nierdzewnych i ich własności.
Części złączne spełniające wymagania niniejszego dokumentu poddawane są ocenie w temperaturze otoczenia określonej w akapicie 1. Jest możliwe, że nie utrzymują one określonych własności mechanicznych i fizycznych w wyższych i/lub niższych temperaturach.
UWAGA 1 Części złączne spełniające wymagania niniejszego dokumentu są stosowane bez ograniczeń w zakresie od –20 °C do +150 °C; jednak ,części złączne zgodne z niniejszym dokumentem są także stosowane poza tym zakresem, od –196 °C do +300°C. Więcej szczegółów, patrz Załącznik A i ISO 3506-6.
Poza zakresem temperatur od –20 °C do +150 °C, użytkownik jest odpowiedzialny za ustalenie właściwego wyboru dla danego zastosowania w konsultacji z doświadczonym metalurgiem części złącznych i z uwzględnieniem np. składu stali nierdzewnej, czasu ekspozycji w podwyższonej lub niskiej temperaturze, wpływu temperatury na własności mechaniczne części złącznych i części zaciśniętych oraz korozyjnego środowiska pracy połączenia śrubowego.
UWAGA 2 ISO 3506-5 została opracowana jako pomoc w doborze odpowiednich gatunków stali nierdzewnej i klas własności przeznaczonych do stosowania w temperaturach do +800 °C.
Niniejszy dokument ma zastosowanie do śrub i śrub dwustronnych:
— z gwintem metrycznym ISO zgodnym z ISO 68-1,
— z kombinacjami średnica/podziałka zgodnymi z ISO 261 i ISO 262,
— z gwintem zwykłym od M1,6 do M39 i gwintem drobnozwojnym od M8×1 do M39×3,
— z tolerancjami gwintu zgodnymi z ISO 965-1 i ISO 965-2,
— z określonymi klasami własności i
— o dowolnym kształcie.
Gatunki stali nierdzewnej i klasy własności mogą być stosowane dla wielkości wykraczających poza granice średnic podane w niniejszym dokumencie (np. dla d < 1,6 mm lub d > 39 mm), pod warunkiem, że wszystkie odpowiednie chemiczne, mechaniczne i fizyczne wymagania są spełnione.
Niektóre śruby i śruby dwustronne mogą nie spełniać wymagań niniejszego dokumentu dotyczących rozciągania lub skręcania ze względu na geometrię ich łba lub niegwintowanego trzpienia, co skutkuje zmniejszoną obciążalnością (np. gdy powierzchnia ścinania w łbie jest mniejsza niż obszar naprężeń w gwincie, patrz 8.2.2).
Niniejszy dokument nie ma zastosowania do śrub bez łba praz podobnych gwintowanych części złącznych nie podlegających rozciąganiu (patrz ISO 3506-3).
Nie określono w nim wymagań dotyczących własności funkcjonalnych, takich jak:
— własności momentu/siły zaciskania,
— wytrzymałość na ścinanie,
— odporność na zmęczenie lub
— spawalność.