Zakres
W niniejszej Normie Międzynarodowej opisano trzy procedury, A, B i C, wykorzystujące aparat zamkniętego tygla Pensky’ego-Martensa do określania temperatury zapłonu palnych cieczy, cieczy z zawieszonymi ciałami stałymi, cieczy, które mają skłonność do tworzenia błony powierzchniowej w warunkach badania, biodiesla i innych cieczy w zakresie temperatur od 40 °C do 370 °C.
OSTRZEŻENIE – W przypadku niektórych mieszanin nie obserwuje się temperatury zapłonu zgodnej z definicją; zamiast tego może wystąpić znaczące powiększenie płomyka testowego (nie jest to efekt halo) i zmiana koloru płomyka testowego z niebieskiego na żółtawo-pomarańczowy. Dalsze ogrzewanie może spowodować znaczące spalanie się par poza tyglem badawczym i może stanowić potencjalne zagrożenie pożarowe.
UWAGA 1 Chociaż pod względem technicznym nafta o temperaturze zapłonu powyżej 40 ºC może być badana z zastosowaniem niniejszej Normy Międzynarodowej, to standardową techniką jest badanie nafty zgodnie z ISO 13736[5]. Podobnie, oleje smarowe są zwykle badane zgodnie z ISO 2592[2].
Procedura A ma zastosowanie do paliw destylatowych (olej napędowy, mieszaniny biodiesla, olej opałowy i paliwa turbinowe), olejów smarowych świeżych i w eksploatacji, farb i lakierów oraz innych jednorodnych cieczy nieobjętych zakresem procedur B lub C.
Procedura B ma zastosowanie do paliw opałowych pozostałościowych, pozostałości upłynnionych, olejów smarowych z eksploatacji, mieszanin cieczy ze stałymi substancjami, cieczy, które mają skłonność do tworzenia błony powierzchniowej w warunkach badania lub mają taką lepkość kinematyczną, że nie są jednolicie rozgrzewane podczas mieszania i ogrzewania w warunkach procedury A.
Procedura C ma zastosowanie do estrów metylowych kwasów tłuszczowych (FAME), jak określono w specyfikacjach takich jak EN 14214[11] lub ASTM D6751[13].
Niniejsza Norma Międzynarodowa nie ma zastosowania do farb i lakierów wodorozcieńczalnych.
UWAGA 2 Farby i lakiery wodorozcieńczalne mogą być badane z zastosowaniem ISO 3679[3]. Ciecze zanieczyszczone śladowymi ilościami materiałów o wysokiej lotności, mogą być badane z zastosowaniem ISO 1523[1] lub ISO 3679.