PN-EN ISO 21306-2:2019-05 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie określono metody przygotowywania próbek do badań oraz metody badania stosowane do określania właściwości PVC-U do różnych technik formowania. Podano wymagania dotyczące obróbki materiałów testowych i kondycjonowania zarówno materiału testowego przed formowaniem, jak i próbek przed podaniem.

Właściwości wymagane do oznaczania tworzyw termoplastycznych z PVC-U podano w ISO 21306-1. Wszelkie właściwości określa się poprzez zastosowanie odpowiednich metod, o których mowa w niniejszym dokumencie a uzyskane wartości przedstawia się zgodnie z ISO 10350-1.

Wartości określone na podstawie treści niniejszym dokumencie nie muszą być takie same jak w przypadku wartości uzyskanych z wykorzystaniem próbek o innych wymiarach i/lub przygotowanych poprzez zastosowanie innych metod. Wartości uzyskane dla właściwości formy (dla danej formy) pozostają zależne od typu kompozytu, kształtu, metody prowadzonych badań oraz zależności anizotropii. To ostatnie pozostaje zależne od nacięcia wlewów w objętości kompozytu oraz od warunków prowadzenia procesu formowania, na przykład temperatury, ciśnienia oraz prędkości wtrysku. Należy rozważyć przeprowadzenie dalszej obróbki, na przykład kondycjonowania lub wyżarzania.

Historia termiczna oraz naprężenia wewnętrzne próbek mogą wywierać znaczny wpływ na właściwości termiczne i mechaniczne oraz odporność na występowanie pęknięć wywołanych działaniem czynników zewnętrznych, ale mniejszy wpływ na właściwości elektryczne, które pozostają w głównej mierze zależne od składu chemicznego kompozytu.

Aby uzyskać powtarzalne i porównywalne wyniki badań stosuje się metody przygotowania i kondycjonowanie, wymiary próbek i procedury testowe określone w niniejszym dokumencie. Wartości określone niekoniecznie muszą być identyczne z tymi uzyskanymi przy użyciu próbek o różnych wymiarach lub przygotowane przy użyciu różnych procedur.