PN-EN ISO 2062:1997 - wersja polska

Podano cztery metody wyznaczania siły zrywającej i wydłużenia przy zerwaniu odcinków nitki z zastosowaniem zrywek o stałym przyroście wydłużenia próbki elementarnej: A - ręczna, w której próbki elementarne pobierane są bezpośrednio z aklimatyzowanych nawojów; B - automatyczna, w której próbki elementarne pobierane są bezpośrednio z aklimatyzowanych nawojów; C - ręczną, w której stosowane są aklimatyzowane pasma po relaksacji: D - ręczną, w której stosowane są próbki elementarne po zamoczeniu. Normę stosuje się dla wszystkich rodzajów nitek z wyjątkiem nitek szklanych, elastomerowych, aramidowych, ceramicznych, węglowych oraz nitek z tasiemek poliolefinowych