PN-EN ISO 20501:2023-06 - wersja angielska

Niniejszy dokument obejmuje raportowanie danych wytrzymałości jednoosiowej i szacowanie parametrów rozkładu prawdopodobieństwa w przypadku ceramiki zaawansowanej, która pęka w sposób kruchy. Wytrzymałość na zniszczenie ceramiki zaawansowanej traktowana jest jako ciągła zmienna losowa. Zazwyczaj pewna liczba próbek do badań o dobrze zdefiniowanej geometrii doprowadzana jest do zniszczenia w ściśle określonych warunkach obciążenia w stałej temperaturze. Rejestruje się obciążenie, przy którym każda próbka ulega zniszczeniu. Powstałe naprężenia niszczące są wykorzystywane do uzyskania oszacowań parametrów związanych z rozkładem podstawowym populacji.

Niniejszy dokument ogranicza się do założenia, że rozkład podstawowy wytrzymałości na zniszczenie jest opisywany dwuparametrowym rozkładem Weibulla ze skalowaniem rozmiaru. Ponadto niniejszy dokument ogranicza się do próbek do badań (pierścień rozciągany, zginany, ściskany itp.), które są poddawane głównie stanom naprężeń jednoosiowych. W Podrozdziałach 6.4 i 6.5 przedstawiono metody korygowania błędów obciążenia w oszacowanych parametrach Weibulla oraz obliczania granic ufności tych oszacowań na podstawie zbiorów danych, w których wszystkie uszkodzenia pochodzą z pojedynczej populacji wad (tj. tryb pojedynczego uszkodzenia). W próbkach, w których defekty pochodzą z wielu niezależnych populacji wad (np. konkurujących trybów uszkodzeń), metody opisane w 6.4 i 6.5 dotyczące korekcji błędu systematycznego i granic ufności nie mają zastosowania.