Zakres
W niniejszym dokumencie opisano metody przygotowania planów pobierania próbek oraz świadectw pobierania próbek biopaliw stałych zarówno z miejsca, gdzie rosną surowce, z zakładu produkcyjnego, z dostaw, np. z ciężarówki, jak i z magazynu. W dokumencie uwzględniono metody zarówno ręczne, jak i mechaniczne i ma on zastosowanie do biopaliw stałych, którymi są:
- materiały o drobnych cząstkach (wielkość ziaren do około 10 mm) i o regularnych kształtach, których próbki można pobierać z użyciem czerpaka lub sondy, na przykład: trociny, pestki oliwek oraz pelety drzewne;
- materiały o dużych cząstkach i o nieregularnych kształtach, wielość ziaren do około 200 mm, których próbki można pobierać widłami lub łopatą, na przykład: zrębki drzewne oraz łupiny orzechów, zrębki pozostałości leśnych oraz słoma;
- materiały w belach, na przykład: bele słomy lub trawy;
- duże kawałki (wielkość ziaren powyżej 200 mm), które są wybierane ręcznie lub automatycznie;
- odpady z warzyw, odpady włókniste z produkcji surowego ścieru drzewnego oraz z produkcji papieru z odwodnionej celulozy;
- drewno okrągłe.
Niniejszy dokument nie dotyczy pyłu zawieszonego w powietrzu pochodzącego biopaliw stałych. Możliwe jest wykorzystanie tego dokumentu dla innych biopaliw stałych.
Metody opisane w niniejszej normie mogą być wykorzystywane, na przykład, gdy w próbkach są oznaczane: zawartość wilgoci, zawartość popiołu, wartość opałowa, gęstość, wytrzymałość, rozkład wielkości ziaren, temperatura topliwości popiołu i skład chemiczny.
