Zakres
Niniejsza część ISO 16890 określa wytwarzanie aerozolu, wyposażenie badawcze i metody badań stosowanych do pomiaru skuteczności filtracji w funkcji wymiaru cząstek oraz oporu przepływu powietrza przeciwpyłowych filtrów powietrza do wentylacji ogólnej.
Stosuje się ją w powiązaniu z ISO 16890-1, ISO 16890-3 i ISO 16890-4.
Metoda badania opisana w tej części ISO 16890 ma zastosowanie do wartości strumienia objętości powietrza w zakresie między 0,25 m³/s (900 m³/h, 530 ft³/min) i 1,5 m³/s (5 400 m³/h, 3 178 ft³/min), w odniesieniu do stanowiska badawczego o nominalnych wymiarach powierzchni czołowej 610 mm x 610 mm (24 inch x 24 inch).
ISO 16890 (wszystkie części) stosuje się do elementów filtracyjnych do wentylacji ogólnej o skuteczności ePM1 mniejszej lub równej 99 % oraz skuteczności ePM10 większej niż 20 %, badanych zgodnie z procedurami określonymi w ISO 16890 (wszystkie części).
UWAGA Niższą granicę w tej metodzie badania ustalono na poziomie 20 % skuteczności ePM10, ponieważ byłoby bardzo trudno w przypadku badania elementu filtracyjnego o skuteczności mniejszej od tego poziomu spełnić wymagania walidacji statystycznej tej procedury.
Filtry do oczyszczania powietrza z pyłów charakteryzujących się wymiarami cząstek wykraczających poza powyższy zakres ocenia się za pomocą innych stosowanych metod (patrz ISO 29463, (wszystkie części)).
Filtry stosowane w przenośnych oczyszczaczach powietrza nie wchodzą w zakres ISO 16890.
Charakterystyk działania, uzyskanych na podstawie ISO 16890 (wszystkie części), nie można wykorzystywać do ilościowego przewidywania działania filtru w warunkach eksploatacyjnych w zakresie jego charakterystyki i czasu działania.
