Zakres
W niniejszej części ISO 16283 określono procedury wyznaczania izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych elementów ściany zewnętrznej (metoda elementu) lub całych ścian zewnętrznych (metoda globalna) w budynku z zastosowaniem pomiarów ciśnienia akustycznego. Procedury te przeznaczone są do pomieszczeń o objętości mieszczącej się w zakresie od 10 m3 do 250 m3 w zakresie częstotliwości od 50 Hz do 5 000 Hz.
Wyniki badań można stosować do określenia, oceny i porównywania izolacyjności akustycznej od dźwięków powietrznych w nieumeblowanych lub umeblowanych pomieszczeniach, w których pole akustyczne może, lub nie może, być zbliżone do pola dyfuzyjnego. Zmierzona izolacyjność akustyczna od dźwięków powietrznych zależy od częstotliwości i, w celu określenia właściwości akustycznej, może być przeliczana na wartość jednoliczbową za pomocą procedur oceny w ISO 717-1.
Metoda elementu jest przeznaczona do oceny wskaźnika izolacyjności akustycznej właściwej elementu ściany zewnętrznej, na przykład okna. W najbardziej dokładnej metodzie elementu stosuje się głośnik jako sztuczne źródło hałasu. Inne mniej dokładne metody elementu wykorzystują występujący hałas drogowy. Z kolei metody globalne są przeznaczone do oceny różnicy poziomów dźwięku na zewnątrz i we wnętrzu budynku
w warunkach rzeczywistego hałasu drogowego. Może być stosowany głośnik jako sztuczne źródło hałasu, gdy hałas drogowy ma w pomieszczeniu niewystarczający poziom. Przegląd metod jest przedstawiony
w Tablicy 1.
Metoda elementu z zastosowaniem głośnika daje w wyniku wskaźnik izolacyjności akustycznej właściwej przybliżonej, który w pewnych warunkach może być porównany ze wskaźnikiem izolacyjności akustycznej właściwej zmierzonym w laboratorium zgodnie z ISO 10140. Niniejsza metoda jest metodą preferowaną, gdy celem pomiaru jest ocena właściwości akustycznych konkretnego elementu ściany zewnętrznej w stosunku do jego właściwości określonych w laboratorium.
Metoda elementu z wykorzystaniem hałasu drogowego służy tym samym celom co metoda elementu z zastosowaniem głośnika. Jest ona szczególnie przydatna wówczas, gdy z różnych przyczyn praktycznych metoda elementu z użyciem głośnika nie może być zastosowana. Obie te metody zwykle dają nieco różne wyniki. Metoda wykorzystująca hałas drogowy zazwyczaj daje mniejsze wartości wskaźnika izolacyjności akustycznej właściwej niż w metodzie z zastosowaniem głośnika. W Załączniku D ta metoda elementu
z wykorzystaniem hałasu drogowego uzupełniona jest przez odpowiednie metody z wykorzystaniem hałasu kolejowego i lotniczego.
Metoda globalna z wykorzystaniem hałasu drogowego daje w wyniku rzeczywiste zmniejszenie poziomu dźwięku przez ścianę zewnętrzną w danym miejscu w stosunku do pozycji znajdującej się 2 m przed ścianą zewnętrzną. Niniejsza metoda jest metodą preferowaną, gdy celem pomiaru jest ocena właściwości akustycznych całej ściany zewnętrznej, z uwzględnieniem przenoszenia bocznego, w konkretnym położeniu w stosunku do pobliskich dróg. Wynik nie może być porównywany z wynikiem uzyskanym w pomiarach laboratoryjnych.
Metoda globalna z zastosowaniem głośnika daje w wyniku zmniejszenie poziomu dźwięku przez ścianę zewnętrzną w stosunku do pozycji znajdującej się 2 m przed ścianą zewnętrzną. Niniejsza metoda jest szczególnie przydatna wówczas, gdy z różnych przyczyn praktycznych rzeczywiste źródło hałasu nie może być wykorzystane; jednakże wynik nie może być porównywany z wynikiem uzyskanym w pomiarach laboratoryjnych.
