Zakres
Niniejsza Norma Międzynarodowa określa metody badania, w miejscu zainstalowania wysokoskutecznych filtrów cząstek, stosowanych w celu ograniczenia emisji do środowiska (np. w obiektach nuklearnych lub obiektach z emisją toksycznych lub biologicznych aerozoli). Ma ona zastosowanie wtedy, gdy instalacje tych filtrów są stosowane w celu oczyszczenia wypływającego czynnika przed jego odprowadzeniem do środowiska z instalacji przemysłowych (w tym nuklearnych), w których toksyczne/radioaktywne/biologiczne materiały są transportowane lub przetwarzane.
Niniejsza Norma Międzynarodowa nie obejmuje zastosowania już uwzględnionego w ISO 14644-3.
Zakres niniejszej Normy Międzynarodowej obejmuje szczegóły dwóch metod, z których każda dotyczy okresowego badania filtrów wysokoskutecznych, które stosuje się w trudnych zastosowaniach, ukierunkowanych na ochronę środowiska, takich jak w przemyśle jądrowym.
W przypadku zastosowań jądrowych, niniejszą Normę Międzynarodową stosuje się do instalacji objętych ISO 17873 (zastosowania inne niż reaktory atomowe) i ISO 26802 (reaktory atomowe).
Dwie referencyjne metody, podane w niniejszej Normie Międzynarodowej, nie są równoważne, lecz powiązane, wymagania są uwzględnione w wynikach badań. Wybór jednej z dwóch metod w konkretnym przypadku zależy od tego, czy wynik powinien obejmować badanie integralności lub prawnego badania potwierdzenia skuteczności.
W przypadku przemysłów, w których następuje transport lub przetwarzanie materiałów radioaktywnych lub toksycznych, stwarzających niebezpieczeństwo potencjalnej emisji, głównym celem badań jest potwierdzenie, że instalacja filtracyjna spełnia swoje zadanie. W przypadku badania integralności (Załącznik B), należy potwierdzić, że nie jest możliwy znaczący przeciek toksycznych aerozoli przez instalację filtracyjną.
W przypadku badania potwierdzenia skuteczności (Załącznik C), celem badania jest wykonanie dokładnego pomiaru współczynnika odkażenia w zależności od zakresu wielkości MPPS cząstek.
Metoda referencyjna opisana w Załączniku B (badanie integralności) wymaga aerozolu testowego z rozproszonych cząstek oleju, głownie w zakresie submikronowych wielkości, który jest ustabilizowany podczas procedury badania i odpowiedni do innych elementów instalacji. Stężenia cząstek mierzy się w czasie rzeczywistym za pomocą przyrządów rozpraszających światło (detektory optyczne).
Metoda referencyjna opisana w Załączniku C (badanie potwierdzenia skuteczności) wymaga aerozolu testowego z cząstek w wąskim zakresie wielkości, skoncentrowany na zakresie wielkości MPPS do mediów filtracyjnych HEPA. Ich stężenie zarówno przed, jak i za filtrami jest mierzone metodą analizy fluorymetrycznej roztworu wodnego uzyskanego w wyniku przepłukania wodą membrany pobierającej próbki z filtrów.
Należy zwrócić uwagę, że wymagania dotyczące badania potwierdzenia skuteczności obejmują również wymagania badania integralności, które jest traktowane jako wymaganie minimalne.
Metody badań podane w niniejszej Normie Międzynarodowej nie obejmują innych wymagań charakterystyki filtrów sprawdzanych w miejscu zainstalowania, takich jak wytrzymałość mechaniczna, wytrzymałość na rozrywanie lub odporność na wilgoć. Określone systemy pracujące w warunkach wysokiej temperatury lub ze specjalnymi czynnikami gazowymi mogą wymagać specjalnych metod badań.
Inżynierskie projektowanie instalacji filtrów HEPA i ULPA nie wchodzi w zakres niniejszej Normy Międzynarodowej.
