PN-EN ISO 148-2:2017-02 - wersja angielska

W niniejszej części ISO 148 omówiono sprawdzanie elementów młotów wahadłowych stosowanych w próbie udarności, pod względem ich elementów konstrukcyjnych, ogólnej wydajności i dokładności wyników jakie podają. Ma to zastosowanie do młotów wahadłowych o 2 mm lub 8 mm nożach udarowych używanych do przeprowadzonych prób udarności, na przykład, zgodnie z normą ISO 148-1.
Niniejsza norma może być stosowana do młotów wahadłowych używanych w próbie udarności o różnych wydajnościach i innej konstrukcji. Młoty wahadłowe stosowane w próbie udarowej w przemyśle, ogólnym lub badawczym laboratorium metali zgodnie z niniejszą częścią ISO 148 są dalej maszynami przemysłowymi. Te z bardziej rygorystycznymi wymaganiami są określane jako maszyny odniesienia. Specyfikacje dla sprawdzania maszyn odniesienia znajdują się w ISO 148-3.
W niniejszej części ISO 148 opisano dwie metody sprawdzania:
a) Metoda bezpośrednia, która ma statyczny charakter, obejmuje pomiar części krytycznych maszyny w celu zapewnienia, że spełnia wymagania niniejszej części ISO 148. Przyrządy służące sprawdzaniu i kalibracji są zgodne z normami krajowymi;
b) Metoda pośrednia, która ma dynamiczny charakter, wykorzystuje próbki wzorcowe do badań w celu sprawdzania punktów na skali pomiarowej dla zaabsorbowanej energii. Wymagania dotyczące próbek do badań odniesienia znajdują się w ISO 148-3.
Młot wahadłowy stosowany w próbie udarności nie jest zgodny z niniejszą części ISO 148, dopóki nie zostanie sprawdzony przez obie metody bezpośrednią i pośrednią i spełni wymagania Rozdziału 6 i Rozdziału 7.
Niniejsza część ISO 148 opisuje jak oceniać poszczególne składowe energii całkowitej pochłoniętej w złamaniu próbki do badań. Całkowita energia pochłonięta składa się z
— energii potrzebnej do złamania samej próbki do badań i
— z wewnętrznej straty energii młota wahadłowego stosowanego w próbie udarności dokonującej się w pierwszej połowie cyklu wahnięcia od pozycji wyjściowej.