PN-EN ISO 14577-1:2015-09 - wersja angielska

W niniejszej części ISO 14577 określono instrumentalną metodę badania twardości i innych własności materiałów metodą wciskania wgłębnika dla trzech zakresów:
— zakres makro: 2 N ≤ F ≤ 30 kN;
— zakres mikro: 2 N ≤ F; h > 0,2 µm;
— zakres nano: h ≤ 0,2 µm;
Dla zakresu nano, mechaniczna deformacja silnie zależy od rzeczywistego kształtu końcówki wgłębnika i obliczonych własności materiałowych w znacznym stopniu wpływających na rolę powierzchni styku wgłębnika stosowanych w twardościomierzu. Zatem koniecznie należy uważać zarówno na kalibrację urządzenia i kształt wgłębnika, w celu osiągnięcia akceptowalnej powtarzalności własności materiałów określonych z różnych twardościomierzy. Zakresy makro i mikro są określone siłą obciążającą i głębokością wciskania wgłębnika. Należy zwrócić uwagę na fakt, że zakres mikro jest ograniczony od góry siłą obciążającą (2 N), a od dołu głębokością wciskania wgłębnika 0,2 µm. Sposób określenia twardości i innych parametrów materiałów podano w Załączniku A. Przy dużych naciskach możliwe jest uszkodzenie wgłębnika. Z tego powodu w zakresie makro stosowane są często wgłębniki z węglików spiekanych. Dla próbek do badań o bardzo dużej twardości i dużym współczynniku sprężystości mogą występować trwałe odkształcenia wgłębnika i mogą być wykrywane przy użyciu odpowiednich materiałów odniesienia. Konieczne jest, aby uwzględnić jego oddziaływanie na wynik badania. Niniejszą metodę badania można również stosować do cienkich metalowych i niemetalowych powłok oraz do materiałów niemetalowych. W tym przypadku zaleca się uwzględnienie wymagań podanych w odpowiednich normach (patrz też 6.3 i ISO 14577-4)