PN-EN ISO 14253-2:2011 - wersja angielska

W niniejszej części ISO 14253 podano wskazówki dotyczące wdrożenia koncepcji „Guide to the expression of uncertainty in measurement” (w skrócie GUM) w zastosowaniach przemysłowych do wzorcowania zarówno wzorców (pomiarowych), jak i wyposażenia pomiarowego w obszarze GPS oraz do pomiarów charakterystyk GPS wyrobów. Celem jest zapewnienie pełnej informacji o sposobach wyznaczania niepewności i uzyskanie podstaw do międzynarodowych porównań wyników pomiarów i ich niepewności (w stosunkach pomiędzy nabywcą i dostawcą).
Niniejsza część ISO 14253 ma charakter pomocniczy w stosunku do ISO 14253-1. Obie części zapewniają korzyści we wszystkich działaniach technicznych w firmie, przy interpretowaniu specyfikacji GPS [to znaczy tolerancji charakterystyk wyrobu i wartości błędów granicznych dopuszczalnych (MPE) odniesionych do charakterystyk metrologicznych wyposażenia pomiarowego].
W niniejszej części ISO 14253 wprowadzono procedurę zarządzania niepewnością (PUMA) – praktyczną, iteracyjną procedurę opartą na GUM, przeznaczoną do szacowania niepewności pomiaru przy zachowaniu podstawowych koncepcji GUM. Przewiduje się, że procedura ta będzie powszechnie stosowana przy szacowaniu i deklarowaniu niepewności dla:
— pojedynczych wyników pomiarów;
— porównywania dwóch lub większej liczby wyników pomiarów;
— porównywania wyników pomiarów co najmniej jednego wyrobu lub wyposażenia pomiarowego z danymi specyfikacjami [tzn. błędami granicznymi dopuszczalnymi (MPE) charakterystyki metrologicznej przyrządu pomiarowego lub wzorca pomiarowego, granicami tolerancji charakterystyk wyrobu itp.], w celu wykazania zgodności lub niezgodności ze specyfikacją.
Metoda iteracyjna jest oparta zasadniczo na strategii ograniczenia górnego, tzn. niepewności zostają nadszacowane na wszystkich poziomach, ale stopień nadszacowania jest kontrolowany iteracyjnie. Celowe nadszacowanie – a nie niedoszacowanie – jest konieczne w celu zabezpieczenia przed błędnymi decyzjami opartymi na wynikach pomiarów. Stopień nadszacowania jest regulowany za pomocą oceny ekonomicznej danego przypadku.
Metoda iteracyjna jest narzędziem maksymalizacji zysku i minimalizacji kosztu w działalności metrologicznej zakładu. Metoda/procedura iteracyjna jest ekonomicznie samoregulująca się i jest też narzędziem do zmiany/redukcji istniejącej niepewności pomiaru w celu zmniejszenia kosztu pomiarów (kosztu produkcji). Metoda iteracyjna umożliwia kompromis między ryzykiem, nakładem pracy i kosztem podczas oceny niepewności i tworzenia budżetu niepewności.