PN-EN ISO 13138:2012 - wersja angielska

Niniejsza Norma Międzynarodowa precyzuje konwencje pobierania próbek dla zdefiniowania wyidealizowanych próbników do szacowania depozycji nielotnych, niehigroskopijnych, niewłóknistych aerozoli w pięciu specyficznych miejscach dróg oddechowych. Pięć specyficznych miejsc zawiera przednią i tylną przestrzeń jamy nosowej, urzęsione i nieurzęsione części obszar tchwiczo-oskrzelowy i obszar pęcherzyków płucnych (obszar wymiany gazowej). Konwencje dotyczą trzech niezależnych skuteczności próbkowania określonych w stosunku do średnicy termodynamicznej charakteryzującej ruch dyfuzyjny (Browna) cząstek submikronowych i czterech skuteczności w stosunku do średnicy aerodynamicznej > 0,1 m charakteryzującej osadzanie w wyniku zderzenia, zaczepienia lub grawitacji. Krzywa każdej konwencji została opracowana jako średnia z 12 krzywych depozycji odpowiadających 12 warunkom oddychania obejmującym siedzenie i wykonywanie ciężkich ćwiczeń, mężczyzn i kobiety i tryb oddychania (przez usta i przez nos). UWAGA Depozycja jest obliczona zgodnie z modelem opracowanym przez Międzynarodową Komisję na Ochronie Radiologicznej (ICRP, [3])