Zakres
Norma wieloczęściowa ISO 11357 określa kilka metod różnicowej kalorymetrii skaningowej (DSC) do analizy termicznej polimerów i mieszanin polimerów, takich jak:
— tworzywa termoplastyczne (polimery, masy do formowania i inne materiały do formowania, z wypełniaczami, włóknami lub wzmocnieniami lub bez nich),
— materiały termoutwardzalne (materiały nieutwardzone lub utwardzone, z wypełniaczami, włóknami lub wzmocnieniami lub bez nich) oraz
— elastomery (z wypełniaczami, włóknami lub wzmocnieniami lub bez nich).
Norma wieloczęściowa ISO 11357 ma zastosowanie do obserwacji i pomiarów różnych właściwości i zjawisk związanych z wyżej wymienionymi materiałami, takich jak
— przemiany fizyczne (zeszklenie, przemiany fazowe takie jak topnienie i krystalizacja, przemiany polimorficzne itp.),
— reakcje chemiczne (polimeryzacja, sieciowanie i utwardzanie elastomerów i materiałów termoutwardzalnych itp.),
— stabilność przy utlenianiu oraz
— pojemność cieplna.
Niniejszy dokument określa szereg ogólnych aspektów różnicowej kalorymetrii skaningowej, takich jak zasada i aparatura, pobieranie próbek, kalibracja oraz ogólne aspekty procedury i sprawozdania z badań, wspólne dla wszystkich części.
Szczegóły dotyczące wykonywania określonych metod podano w kolejnych częściach normy wieloczęściowej ISO 11357 (patrz Przedmowa).
