Zakres
OSTRZEŻENIE -- Osoby posługujące się niniejszą normą powinny być zaznajomione z podstawową praktyką laboratoryjną, jeżeli ma zastosowanie. Celem niniejszej normy nie jest sygnalizowanie wszystkich problemów bezpieczeństwa związanych z jej stosowaniem. Powinnością użytkownika jest ustalenie odpowiednich środków ostrożności dotyczących bezpieczeństwa i zdrowia oraz zapewnienie zgodności z wszystkimi wymaganiami prawnymi.
W ISO 11357 podano kilka metod, w których wykorzystuje się różnicową kalorymetrię skaningową (DSC), dotyczących analizy termicznej polimerów i mieszanin polimerowych, takich jak:
- tworzywa termoplastyczne (polimery, kompozycje do formowania i inne materiały do formowania, z napełniaczami lub bez napełniaczy, włóknami lub dodatkami wzmacniającymi),
- tworzywa termoutwardzalne (nieutwardzone i utwardzone materiały, z napełniaczami lub bez napełniaczy, włóknami lub dodatkami wzmacniającymi) oraz
- elastomery (z napełniaczami lub bez napełniaczy, włóknami lub dodatkami wzmacniającymi).
ISO 11357 zaakceptowano do obserwacji i pomiaru różnych właściwości i zjawisk dotyczących wyżej wymienionych tworzyw, takich jak:
- przemiany fizyczne (przemiany szkliste, przejścia fazowe, takie jak: topnienie i krystalizacja, przemiany polimorficzne, itp.)
- reakcje chemiczne (polimeryzacja, sieciowanie i utwardzanie elastomerów i tworzyw termoutwardzalnych, itp.),
- odporność na utlenianie (stabilność oksydacyjna) i
- pojemność cieplna
W niniejszej części ISO 11357 podano szereg ogólnych aspektów dotyczących różnicowej kalorymetrii skaningowej, takich jak: zasada oznaczania i aparatura, przygotowanie próbek, kalibracja oraz ogólne aspekty sposobu postępowania i raportu badania, wspólne dla wszystkich kolejnych części.
Szczegóły dotyczące wykonywania badań określonymi metodami podano w poszczególnych częściach ISO 11357 (patrz Przedmowa).
