Zakres
Niniejsza część IEC 60793 ustala jednolite wymagania dotyczące pomiaru strat wywołanych makrozgięciami włókien jednomodowych (klasy B) dla 1550 nm lub 1625 nm, włókien wielomodowych kategorii A1 dla 850 nm lub 1300 nm oraz włókien wielomodowych kategorii A3 i A4 dla 650 nm, 850 nm lub 1300 nm, pomocne przy kontroli włókien i kabli do użytku komercyjnego.
Niniejszy dokument przedstawia dwie metody pomiaru wrażliwości na makrozgięcia:
• Metoda A – zwijanie włókna, dotyczy włókien jednomodowych klasy B i włókien wielomodowych kategorii A1.
• Metoda B – zaginanie na ćwierci koła, dotyczy włókien wielomodowych kategorii A3 i A4.
W obu metodach straty wywołane makrozgięciami mogą być mierzone z wykorzystaniem głównych technik pomiaru tłumienia włókna, na przykład metody śledzenia mocy (patrz Załącznik A) lub metody odcięcia (patrz załącznik B). Należy spodziewać się, że Metody A i B dadzą różne wyniki jeśli zostaną zastosowane do tego samego włókna. Dzieje się tak dlatego, że zasadniczą różnicą między tymi dwoma metodami jest sposób ułożenia włókna, w tym jego promień gięcia i długość włókna, które jest zginane. Przyczyną różnic jest to, że włókna wielomodowe A3 i A4 typowo układane są krótkimi odcinkami z mniejszą liczbą zgięć na jednostkę długości włókna, w porównaniu z włóknami jednomodowymi i wielomodowymi kategorii A1.
W niniejszym dokumencie „promień krzywizny” oznacza promień odpowiedniego elementu wsporczego o okrągłym kształcie (np. trzpień lub rowek prowadzący na płaskiej powierzchni), na którym może być gięte włókno. Ponadto, dodano Załącznik informacyjny E umożliwiający oszacowanie straty przy zginaniu włókien jednomodowych klasy B w szerokim zakresie długości fal dla różnych sumarycznych promieni gięcia.
