PN-EN 61215-1-3:2017-08 - wersja angielska

Niniejsza część z normy IEC 61215 określa wymagania IEC dotyczące kwalifikacji konstrukcji i aprobaty typu modułów fotowoltaicznych odpowiednich dla naziemnej, długoterminowej pracy w typowych warunkach klimatycznych, zgodnie z normą IEC 60721-2-1. Norma ta ma zastosowanie do wszystkich cienkowarstwowych powierzchni amorficznego krzemu [a-Si; a-Si/μc-Si] pokrywających naziemne, płaskie moduły fotowoltaiczne. Norma ta dotyczy szczegółowych wymagań w zakresie testowania tej technologii uzupełniając wymagania dotyczące testowania zawarte w IEC 61215-1:2016 i IEC 61215-2:2016. Niniejsza norma nie odnosi się do modułów stosowanych w systemach z koncentratorami światła jednak może być wykorzystana do modułów w układach z niskim stopniem koncentracji (1 do 3 słońc) wykorzystujących światło rozproszone. Dla takich modułów, wszystkie testy powinny być przeprowadzane w zakresie wartości prądu, napięcia i mocy spodziewanych przy planowanym stopniu koncentracji światła. Celem tej sekwencji testów jest określenie charakterystyk elektrycznych i cieplnych modułu i wykazanie, w miarę możliwości w rozsądnych ramach czasowych i kosztów, że moduł będzie zdolny do wytrzymywania długotrwałej ekspozycji w warunkach klimatycznych opisanych w tym zakresie. Rzeczywisty czas życia modułów w ten sposób kwalifikowanych, zależeć będzie od ich konstrukcji oraz środowiska i warunków w jakich będą one pracować. Norma ta określa modyfikacje technologii fotowoltaicznych zależne od procedur testowania i wymogów zawartych w normach IEC 61215-1:2016 i IEC 61215-2:2016.