PN-EN 197-1:2012 - wersja polska

W niniejszej Normie Europejskiej zdefiniowano i podano wymagania dotyczące 27 odrębnych cementów powszechnego użytku, 7 cementów powszechnego użytku odpornych na siarczany, jak również 3 odrębnych cementów hutniczych o niskiej wytrzymałości wczesnej i 2 cementów hutniczych o niskiej wytrzymałości wczesnej odpornych na siarczany oraz ich składników. W definicji każdego cementu uwzględniono dane o proporcjach poszczególnych składników zestawionych dla wytworzenia tych odrębnych wyrobów występujących w dziewięciu klasach wytrzymałości. W definicji uwzględniono także wymagania jakie powinny spełniać składniki. Podano w niej również wymagania mechaniczne, fizyczne i chemiczne. Ponadto, w niniejszej normie ustalono kryteria zgodności i powiązane z nimi zasady. Podano również niezbędne wymagania dotyczące trwałości.
Dodatkowo, oprócz cementów odpornych na siarczany zdefiniowanych w niniejszym dokumencie, inne cementy zgodne z niniejszą normą lub innymi normami, europejskimi lub krajowymi, zostały uznane na poziomie krajowym za cementy posiadające właściwości siarczanoodporne. Te cementy, które zostały wymienione w Załączniku A są uważane przez różne kraje członkowskie CEN jako siarczanoodporne w granicach ich terytorium.
UWAGA 1 Oprócz ustalonych wymagań pomocna może być również wymiana dodatkowych informacji pomiędzy wytwórcą a użytkownikiem cementu. Procedury takiej wymiany nie są objęte zakresem niniejszej normy, ale zaleca się, aby były zgodne z normami lub przepisami krajowymi lub też aby mogły być uzgadniane pomiędzy zainteresowanymi stronami.
UWAGA 2 Jeżeli nie postanowiono inaczej, słowo „cement” w EN 197-1 używane jest tylko w odniesieniu do cementów powszechnego użytku.
W niniejszej Normie Europejskiej nie uwzględniono:
— cementu specjalnego o bardzo niskim cieple objętym EN 14216;
— cementu supersiarczanowego objętego EN 15743;
— cementu glinowo-wapniowego objętego EN 14647;
— cementu murarskiego objętego EN 413-1.