Konserwacja dziedzictwa kulturowego -- Sztuczne starzenie powierzchni materiałów porowatych nieorganicznych niepoddanych lub poddanych zabiegom konserwatorskim, z zastosowaniem symulowanego promieniowania słonecznego
Zakres
W niniejszym dokumencie określono podatność materiałów i środków stosowanych do konserwacji materiałów porowatych nieorganicznych na długotrwałe działanie światła. W przykładach mogły zostać zawarte materiały, wobec których zastosowano zabiegi konserwatorskie (na przykład: czyszczenie, wzmocnienie, wprowadzenie środków hydrofobizujących, powłok lub biocydów) lub materiały, których barwa może zmieniać się po ekspozycji na światło (np. zaprawy i niektóre rodzaje kamieni). Procedura może być stosowana do oceny wpływu zabiegów konserwatorskich na materiały, i trwałości tych zabiegów, przez porównanie materiałów poddanych i niepoddanych zabiegom konserwatorskim lub ekspozycji. UWAGA 1 Materiały porowate nieorganiczne to zarówno naturalne skały (kamienie), jak również sztuczne materiały skalne (zaprawa, stiuk, cegła, materiały ceramiczne, itd.). UWAGA 2 Materiały poddane zabiegom konserwatorskim to materiały, wobec których zastosowano: czyszczenie, środki hydrofobizujące, materiały wzmacniające, powłoki, biocydy lub sztuczne starzenie