Zakres
W niniejszej części Normy Europejskiej opisano metodę siatki do oznaczania poziomu narażenia na zapach w powietrzu atmosferycznym. Zawiera ona zbiór instrukcji do pomiaru narażenia na zapach w otoczeniu na określonym obszarze oceny, z wykorzystaniem wykwalifikowanych członków zespołu ludzi, w wystarczająco długim czasie, charakterystycznym dla warunków meteorologicznych miejsca i określającym częstość występowania narażenia na zapachy na ocenianym obszarze. Źródła badanych zapachów mogą się znajdować na ocenianym obszarze lub poza nim. Główne zastosowanie niniejszej Normy Europejskiej polega na dostarczeniu wspólnej podstawy do szacowania narażenia na otaczające zapachy w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Zakres zastosowań tego rodzaju pomiaru służy do charakteryzowania poziomu narażenia na zapach na badanym obszarze, w celu oceny, czy wpływ tego narażenia na populację mieszkańców może być uzasadnioną przyczyną przykrości, z zastosowaniem kryteriów narażenia. Jednostką pomiaru w tej metodzie jest częstotliwość godzin z zapachem w kwadracie oceny, określanym przez cztery punkty pomiaru jako normatywna wartość narażenia na zapachy dla lokalnych warunków, tj. lokalnych źródeł zapachu i warunków meteorologicznych w tej okolicy. Niniejsza Norma Europejska nie obejmuje:
— pomiaru intensywności otaczających zapachów,
— pomiaru odczucia przyjemności otaczających zapachów,
— obliczeń narażenia na zapach w określonych warunkach pogodowych w celu określenia częstości występowania rozpoznawalnego zapachu w smudze zapachu,
— obliczeń szacowanej wielkości emisji ze źródła na podstawie występowania smugi z zastosowaniem modelowania odwróconej dyspersji.
Przegląd zależności między istniejącymi metodami oceny narażenia na zapach przedstawiono w Załączniku A uwzględniając metodę siatki (Część 1), metodę smugi (Część 2) i olfaktometrię wg EN 13725
