PN-EN 16841-2:2017-01 - wersja angielska

W niniejszej części Normy Europejskiej opisano metodę smugi do oznaczania zakresu rozpoznawalności zapachów z konkretnego źródła, z zastosowaniem bezpośredniego odczuwania w terenie przez członków zespołu ludzi w określonych warunkach meteorologicznych. Metoda smugi obejmuje określanie obecności lub nieobecności (tak/nie) rozpoznawalnych zapachów w smudze i wokół smugi pochodzącej z określonego źródła emisji zapachu, dla określonej emisji i w określonych warunkach meteorologicznych (określony kierunek wiatru, szybkość wiatru i graniczna turbulencja warstwowa). Jednostką pomiaru jest obecność lub nieobecność rozpoznawalnych zapachów przy określonym kierunku wiatru od źródła. Zasięg smugi jest szacowany jako przejście od nieobecności do obecności rozpoznawalnego zapachu. Główne zastosowanie niniejszej normy polega na dostarczeniu wspólnej podstawy do oznaczania zasięgu smugi w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Wyniki są typowo używane do oznaczania prawdopodobnego zakresu narażenia na rozpoznawalne zapachy lub do oceny całkowitej wielkości emisji na podstawie zasięgu smugi, przy zastosowaniu modelowania odwróconej dyspersji. Obszar zastosowań niniejszej Normy Europejskiej obejmuje oznaczanie zasięgu rozpoznawalnej smugi zapachu ze źródła w kierunku wiatru, w określonych warunkach meteorologicznych (np. kierunek wiatru, szybkość wiatru, turbulencje itd., patrz 7.3.2).
Niniejsza Norma Europejska nie obejmuje:
— pomiaru intensywności otaczających zapachów;
— pomiaru odczucia przyjemności otaczających zapachów;
— pomiaru narażenia na zapach w powietrzu atmosferycznym przez dłuższy czas na badanym terenie;
— obliczeń szacowanej wielkości emisji ze źródła na podstawie występowania smugi z zastosowaniem modelowania odwróconej dyspersji.
Przegląd zależności między istniejącymi metodami oceny narażenia na zapach przedstawiono w Załączniku A, uwzględniając metodę siatki (Część 1), metodę smugi (Część 2) i olfaktometrię wg EN 13725.