Zakres
W niniejszym dokumencie określono wymagania i metody badań dotyczące konstrukcji, bezpieczeństwa, przydatności i racjonalnego zużycia energii jak również klasyfikacji i znakowania jednostek hybrydowych.
Jednostka hybrydowa składa się z:
— kotła gazowego jako generatora ciepła, który mógłby zaspokoić zapotrzebowanie na ciepło w każdych warunkach pracy;
— elektrycznej pompy ciepła jako generatora ciepła, od której nie wymaga się zapotrzebowania na ciepło we wszystkich warunkach pracy;
— jednostki sterującej (patrz definicja w 3.1.10).
Jednostka hybrydowa może być wyposażona w funkcję wytwarzania ciepłej wody na zasadzie przepływowej lub zasobnikowej, przy czym całość jest sprzedawana jako pojedyncza jednostka.
Kocioł gazowy jako część jednostki hybrydowej będącej przedmiotem niniejszego dokumentu jest kotłem centralnego ogrzewania opalanym gazem typów od C₁ do C₉ oraz typów B₂, B₃ i B₅, zgodnie z klasyfikacją w EN 1749:2020; kotły takie:
a) mają znamionowe obciążenie cieplne (w odniesieniu do ciepła spalania) nieprzekraczające 400 kW;
b) są opalane co najmniej jednym gazem z trzech rodzin gazów przy ciśnieniach określonych w EN 437:2021;
c) temperatura płynu przenoszącego ciepło w nich nie przekracza 105°C podczas normalnej pracy;
d) maksymalne ciśnienie robocze w obiegu wodnym w nich nie przekracza 6 bar;
e) są sklasyfikowane jako kocioł centralnego ogrzewania opalany gazem;
f) są przeznaczone do instalacji albo wewnątrz, albo na zewnątrz w miejscu częściowo chronionym;
g) są zaprojektowane albo do układów wodnych zamkniętych, albo otwartych.
W niniejszym dokumencie zawarto wymagania dla kotłów o znanej konstrukcji.
UWAGA 1 Dla kotłów z jakąkolwiek alternatywną konstrukcją, które mogą nie być w pełni uwzględnione w niniejszym dokumencie, jest potrzeba oceny ryzyka związanego z tą alternatywną konstrukcją.
UWAGA 2 Przykład metody oceny, opartej na ocenie ryzyka i obejmującej zasadnicze wymagania rozporządzenia UE/426/2016 w sprawie urządzeń gazowych, podano w Rozdziale 11.
W niniejszym dokumencie nie uwzględniono wszystkich wymagań dla:
aa) urządzeń przyłączanych do sieci gazowych, w których jakość rozprowadzanego gazu może się zmieniać w szerokim zakresie w okresie użytkowania urządzenia (patrz EN 15502-1:2021, Załącznik AB);
ab) urządzeń wykorzystujących klapy spalinowe;
ac) urządzeń typu B₂₁, B₃₁, B₅₁, C₂₁, C₄₁, C₅₁, C₆₁, C₇₁ i C₈₁;
ad) urządzeń wyposażonych w elastyczne przewody kominowe z tworzyw sztucznych;
ae) urządzeń zaprojektowanych do podłączenia do wspólnego układu przewodu spalinowego;
af) urządzeń typu C₍₁₀₎, C₍₁₁₎, C₍₁₂₎ i C₍₁₃₎;
ag) urządzeń C7, które mają znamionowe obciążenie cieplne (w odniesieniu do wartości opałowej) przekraczające 70 kW;
ah) urządzeń przeznaczonych do podłączenia do przewodu spalinowego z wyciągiem mechanicznym;
ai) temperatury powierzchni części zewnętrznych, dostępnych szczególnie dla dzieci i osób starszych;
aj) urządzeń przeznaczonych do spalania gazów ziemnych z drugiej rodziny, gdzie do gazu ziemnego dodawany jest wodór;
ak) urządzeń wyposażonych w funkcję adaptacyjnej kontroli spalania (ACCF);
al) kotłów przeznaczonych do instalacji w miejscach dostępnych dla osób starszych i dzieci.
W niniejszym dokumencie określono minimalne wymagania eksploatacyjne, które zapewniają, że produkty nadają się do użytku określonego w instrukcjach technicznych w przypadku ogrzewania pomieszczeń i/lub produkcji gorącej wody użytkowej.
