Zakres
W niniejszej Normie Europejskiej określono wymagania i metody badań dotyczące w szczególności konstrukcji, bezpieczeństwa, użyteczności i racjonalnego użytkowania energii jak również klasyfikacji i oznakowania kotłów centralnego ogrzewania opalanych gazem, wyposażonych w palniki atmosferyczne, palniki atmosferyczne z wentylatorem lub z pełnym zmieszaniem i dalej nazywanych „kotłami”.
Tam, gdzie stosowane jest słowo kocioł, należy to czytać jako kocioł wraz z jego łącznikami przyłączeniowymi, przewodami i terminalami, jeśli dotyczy.
Niniejsza Norma Europejska dotyczy kotłów centralnego ogrzewania opalanych gazem od typu C1 do C9 i B2, B3 i B5:
UWAGA Więcej informacji o typach kotłów patrz CEN/TR 1749:2014.
a) o znamionowym obciążeniu cieplnym (według wartości opałowej) nieprzekraczającym 1 000 kW;
b) w których stosowany jest jeden lub więcej gazów palnych z trzech rodzin gazów przy ciśnieniach podanych w EN 437;
c) w których temperatura cieczy grzewczej nie przekracza 105 oC podczas normalnej pracy;
d) w których maksymalne ciśnienie pracy w układzie wodnym nie przekracza 6 bar;
e) które w pewnych warunkach mogą wytwarzać kondensat lub go nie wytwarzać;
f) które są deklarowane w instrukcjach instalowania albo jako "kocioł kondensacyjny" lub " kocioł niskotemperaturowy" lub "kocioł standardowy"; jeśli deklaracja tego nie precyzuje, kocioł ma być uważany za "kocioł standardowy";
g) które mogą być instalowane zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz w częściowo chronionym miejscu;
h) które mogą produkować ciepłą wodę, albo na zasadzie przepływowej lub w zbiorniku, całość wprowadzana do obrotu jako pojedyncza jednostka;
i) które są przeznaczone zarówno dla zamkniętych systemów wodnych jak i otwartych systemów wodnych;
j) które są kotłami modułowymi, lub nie.
Niniejsza Norma Europejska obejmuje również kondensacyjne kotły centralnego ogrzewania opalane gazem typu C (10), które są wyposażone w regulator stosunku gaz-powietrze i które mają Δpmax, SAF (min) 25 Pa i kotły typu C (11) które mają kondensacyjne moduły grzewcze, które są wyposażone w regulator stosunku gaz-powietrze, a które mają Δpmax, SAF (min) 25 Pa.
Niniejsza Norma Europejska zawiera wymagania dla kotłów o znanej konstrukcji. W przypadku kotłów o wszelkich alternatywnych konstrukcjach, które nie mogą być w pełni objęte niniejszą normą, ryzyko związane z tą alternatywną konstrukcją musi zostać ocenione.
Przykład metod oceny, w oparciu o ocenę ryzyka, która obejmuje zasadnicze wymagania dyrektywy dotyczącej urządzeń gazowych, podany jest w Rozdziale 11.
Niniejsza Norma Europejska nie obejmuje wszelkich wymagań dotyczących:
k) urządzeń, które są przeznaczone do podłączenia do sieci gazowych, gdzie jakość dystrybuowanego gazu może różnić się w znacznym stopniu w całym okresie użytkowania urządzenia (patrz Załącznik XC);
l) urządzeń wykorzystujących zasuwy do spalin;
m) wyposażenia typów B21, B31, B51, C21, C41, C51, C61, C71, C81, C (12) i C (13),
n) urządzeń typu C7, o znamionowym obciążeniu cieplnym (na podstawie wartości opałowej) przekraczającym 70 kW;
o) urządzeń zawierających elastyczne plastikowe wkłady kominowe;
p) kotłów typu C (10):
1) bez regulatora stosunkui gaz-powietrze, lub
2) które są urządzeniami bez kondensacji, lub
3) które mają maksymalną różnicę ciśnień bezpieczeństwa przy minimalnym obciążeniu cieplnym równą 25 Pa (Δpmax, SAF (min));
q) kotłów grzewczych typu C(11), które mają moduły:
1) bez regulatora stosunku gaz-powietrze, lub
2) które są urządzeniami bez kondensacji, lub
3) które mają maksymalną różnicę ciśnień bezpieczeństwa przy minimalnym obciążeniu cieplnym równą 25 Pa (Δpmax, SAF (min));