Zakres
W niniejszej Normie Europejskiej określono metodę chromatograficznego oznaczania czynnika chelatującego [S,S]-EDDS w nawozach. Metoda umożliwia identyfikację i oznaczanie całkowitego stężenia rozpuszczalnej w wodzie frakcji tego czynnika chelatującego. Nie pozwala to na rozróżnienie pomiędzy formą wolną tego czynnika chelatującego i formą związaną z metalem.
Metoda ta ma zastosowanie do nawozów WE zawierających chelaty jednego lub więcej następujących mikroskładników pokarmowych: kobaltu, miedzi, żelaza, manganu i cynku, objętych Rozporządzeniem (WE) nr 2003/2003. Ma ona zastosowanie dla zawartości schelatowanego metalu, wyrażonej ułamkiem masowym, co najmniej 0,35 %.
UWAGA 1 Substancja EDDS (kwas etylenodiamino-N,N'-dibursztynowy) występuje w postaci kilku różnych stereoizomerów. Możliwe są izomery optyczne [S,S] (z CAS numer 20846-91-7), [R,R] i [R,S]. [S,S] i [R,R] są swoimi lustrzanymi odbiciami o jednakowych właściwościach chemicznych. Jednakże tylko izomer [S,S] jest biodegradowalny. Gdy obecne są obydwa składniki, tworzą mieszaninę racemiczną. Izomer [R,S] (izomer mezo) bardzo powoli ulega biodegradacji.
Na mocy rozporządzenia (WE) nr 2003/2003 dozwolony jest jedynie izomer [S,S]-EDDS. Ponieważ chelat Cu z izomerem [R,R] -EDDS prezentuje taką samą stabilność jak [S,S]-EDDS, oba powinny być współwymywane. Nieobecność [R,S]-EDDS wskazuje, że występuje tylko czysty izomer ([S,S] lub [R,R]). Do ustalenia charakterystyki izomerów w próbce lub wzorcu może być wykorzystane dodatkowe badanie oparte na polarymetrii.
