Zakres
W niniejszej Normie Europejskiej określono ogólne zasady wprowadzenia i zarządzania systemem ochrony katodowej przed korozją konstrukcji, które są zakopane lub w kontakcie z gruntami, świeżymi wodami powierzchniowymi lub wodami podziemnymi, z oraz bez oddziaływań zewnętrznych źródeł prądu. Określono kryteria ochrony, które mają być osiągnięte w celu wykazania skuteczności ochrony katodowej. Dla konstrukcji, które nie mogą być elektrycznie odizolowane od sąsiednich oddziaływujących konstrukcji, może nie być możliwe zastosowanie kryteriów określonych w niniejszej normie. W tym przypadku powinna być zastosowana EN 14505 (patrz 9.4 "Elektryczna ciągłość/nieciągłość").
UWAGA: Przy podejmowaniu decyzji o zastosowaniu lub niestosowaniu ochrony katodowej, prawdopodobieństwo korozji można określić korzystając z informacyjnego Załącznika A, w którym podsumowano wymagania wg EN 12501-1 [2] i PN-EN 12501-2 [3].
Ochronę katodową konstrukcji zanurzonych w wodzie morskiej i wodzie słonawej określono w EN 12473 i w szeregu normach bardziej odpowiednich dla różnych zastosowań. Ochrona katodowa konstrukcji żelbetowych jest objęta EN ISO 12696.
Niniejszy dokument ma zastosowanie w łącznie z:
— EN ISO 15589-1 do zastosowania dla podziemnych i zanurzonych chronionych katodowo rurociągów,
— EN 50162 do zarządzania prądami błądzącymi prądu stałego,
— EN ISO 18086 do zarządzania korozją wywołaną przez interferencje prądu przemiennego ze źródeł wysokiego napięcia i systemów trakcyjnych prądu przemiennego,
— EN 13509 dla technik pomiarowych ochrony katodowej,
— EN 50443 do zarządzania ochroną przed napięciem dotykowym i krokowym.
