Zakres
1.1 Postanowienia ogólne
Niniejsza Norma Europejska dotyczy kotłów wodnorurowych o pojemności większej niż dwa litry przeznaczonych do wytwarzania pary i/lub wody gorącej o maksymalnym dopuszczalnym ciśnieniu PC wyższym niż 0,5 bar i temperaturze wyższej niż 110 oC, jak również urządzeń pomocniczych (innego wyposażenia dodatkowego).
Celem niniejszej Normy Europejskiej jest zapewnienie, że są spełnione niezbędne zasadnicze wymagania bezpieczeństwa dyrektywy Urządzenia ciśnieniowe dla zagwarantowania bezpieczeństwa kotłów wodnorurowych.
Ten cel może być osiągnięty przez:
— stosowanie odpowiednich metod i technik projektowania, wytwarzania, badania i sprawdzania;
— zaopatrzenie w środki ochronne przed niebezpieczeństwami, które nie mogą być wyeliminowane, lub
— zaopatrzenie w informacje o szczątkowych niebezpieczeństwach i innych środkach do zmniejszenia ryzyka, które są włączone do różnych części niniejszej Normy Europejskiej.
Wymagania niniejszej Normy Europejskiej biorą pod uwagę zagrożenia związane z ciśnieniem, które dotyczą kotłów wodnorurowych, łącznie z usterkami elementów zabezpieczeń ciśnieniowych występujących wskutek przegrzania.
W niniejszej normie uznaje się, że nie jest możliwe pokazanie wszystkich kombinacji sytuacji, które mogą występować.
1.2 Zespoły kotła
W niniejszej Normie Europejskiej przyjęto, że kocioł obejmuje następujące zespoły:
— kocioł wodnorurowy obejmujący wszystkie części ciśnieniowe od wlotu wody zasilającej (łącznie z zaworem wlotowym) do wylotu pary i/lub wody gorącej (łącznie z zaworem wylotowym, lub jeśli nie ma zaworu, pierwszą obwodową spoiną lub pierwszym kołnierzem patrząc w kierunku wylotu z komory) podgrzewacza wody.
— wszystkie przegrzewacze pary świeżej, przegrzewacze pary wtórnie przegrzane, podgrzewacze wody, przynależny osprzęt zabezpieczający i rurociągi łączące, które nie są oddzielone od głównego systemu za pomocą zaworów odcinających.
— dodatkowo, rurociągi, które są przyłączone do kotła i służą do odwadniania, odpowietrzania, schładzania pary itp. aż do pierwszego zaworu odcinającego w rurociągu za kotłem.
— przegrzewacze pary wtórnej przegrzane wyposażone we własny osprzęt zabezpieczający, obejmujący wszystkie systemy regulacji i bezpieczeństwa.
Następujące części powinny być zespołów powinny być wzięte pod rozwagę producenta:
— odłączalne przegrzewacze ary świeżej, przegrzewacze pary wtórnej, podgrzewacze wody i związane z nimi rurociągi łączące;
— systemy doprowadzenia ciepła oraz spalania;
— urządzenia do przygotowania i doprowadzania paliwa do kotła łącznie z systemem sterowania;
— urządzenia do doprowadzania wody zasilającej do kotła łącznie systemem sterowania;
— naczynia wzbiorcze i zbiorniki ekspansyjne dla instalacji wytwarzania wody gorącej.
1.3 Inne wyposażenie kotła
a) Konstrukcja nośna kotła ze stali, izolacja cieplna i/lub obmurze oraz obudowa;
b) urządzenia doprowadzające powietrze do kotła łącznie z wentylatorami tłoczącymi powietrze i podgrzewaczami powietrza, które są ogrzewane spalinami;
c) urządzenia do odprowadzania spalin aż do wylotu przez komin łącznie z wentylatorami ssącymi i wyposażeniem do redukcji zanieczyszczenia powietrza usytuowanym w ciągach odprowadzania spalin;
d) wszelkie pozostałe wyposażenie wymagane do pracy kotła.
1.4 Wykluczenia
Niniejsza Norma Europejska nie dotyczy następujących rodzajów kotłów:
a) kotłów innych niż kotły stacjonarne;
b) kotłów płomienicowo-płomieniówkowych łącznie z kotłami elektrycznymi;
c) obiegów pierwotnych w siłowniach jądrowych, których uszkodzenia mogą doprowadzić do emisji radioaktywności.
