PN-EN 12697-25:2016-09 - wersja angielska

Niniejsza Norma Europejska opisuje trzy metody badań (A1, A2 i B) dla określenia odporności mieszanek bitumicznych na deformacje trwałe pod cyklicznym obciążeniem dynamicznym z oporem bocznym. Testy pozwalają na klasyfikowanie mieszanek lub sprawdzenie dopuszczalności danej mieszanki. Nie pozwalają na dokonanie prognozy ilościowej koleinowania.
Metody A1 i A2 opisują sposoby określania właściwości pełzania mieszanek bitumicznych z pomocą testu ściskania jednoosiowego cyklicznego z oporem bocznym. W tym teście cylindryczna próbka poddana jest cyklicznemu obciążeniu osiowemu. Metoda A2 jest preferowana do testów asfaltu lanego a Metoda A1 do innych mieszanek asfaltowych. W celu uzyskania określonego oporu bocznego średnica płyty powinna być mniejsza niż średnica próbki. W Metodzie A1 próbka obciążana jest impulsowo podczas gdy w Metodzie A2 sinusoidalnie.
Metoda B opisuje sposób określania właściwości pełzania mieszanek bitumicznych z pomocą trójosiowego testu ściskania cyklicznego. W tym teście cylindryczna próbka poddawana jest obciążeniu ściskającemu i cyklicznemu obciążeniu osiowemu. Test ten jest często stosowany w celu oceny nowych rodzajów mieszanek.
Niniejsza Norma Europejska dotyczy testowania próbek przygotowanych w laboratorium lub rdzeni pobranych z drogi. Maksymalny rozmiar kruszywa wynosi 32 mm.
UWAGA 1 Opór boczny próbki jest wymagany w symulacji koleinowania, zwłaszcza w przypadku mieszanek o nieciągłym uziarnieniu z frakcją grubego kruszywa.
UWAGA 2 Warunki badania typu podane są w normie EN 13108-20.