Klimatyzatory, ziębiarki cieczy, pompy ciepła i odwilżacze ze sprężarkami o napędzie elektrycznym, wykorzystywane do ogrzewania i oziębiania -- Pomiary hałasu -- Wyznaczanie poziomu mocy akustycznej
Zakres
W niniejszej Normie Europejskiej określono warunki wyznaczania poziomu mocy akustycznej hałasu emitowanego do otoczenia przez klimatyzatory powietrza, pompy ciepła, ziębiarki cieczy ze sprężarkami o napędzie elektrycznym, wykorzystywane do ogrzewania i/lub oziębiania, włączając systemy z wieloma jednostkami wewnętrznymi ze skraplaczami chłodzonymi wodą, jak opisano w FprEN 14511:2012 oraz osuszacze powietrza jak opisano w PN-EN 810:1997.
Niniejsza norma obejmuje również pomiar poziomu mocy akustycznej skraplaczy natryskowo-wyparnych klimatyzatorów jaki zdefiniowano w EN 15218:2012. Jednak pomiar powinien być wykonany bez zewnętrznego zasilania w wodę a te zespoły zostaną potraktowane jak inne klimatyzatory objęte EN 14511:2012.
Jednakże podkreśla się że niniejszy pomiar odnosi się jedynie do hałasu.
Niniejsza Norma Europejska podaje sposoby ustalenia poziomu mocy akustycznej dla zespołów. Niektóre z nich przystosowano do zapewnienia wyników o niskiej niepewności, przez użycie laboratoryjnych metod pomiaru i wysoką kontrole warunków pracy. Pomiary te są stosowane w celu certyfikacji, etykietowania i znakowania.
W nie których wypadkach , miejsce docelowe i/lub środowiska pomiarów nie dopuszczają takiej klasy dokładności metody. Niniejsza Norma Europejska oferuje również sposoby oceny poziomów mocy akustycznej z zadowalającą dokładnością, nawet jeśli metody akustyczne i/lub warunki pracy nie są typu laboratoryjnego, np. badania prowadzone na miejscu lub kontroli jakości pomiarów
Klasa A pomiarów ma zastosowanie do kontrolowanych warunków pracy (normy lub aplikacji oceny warunków pracy). Jest ona zdefiniowana przez szacunek do tolerancji w Tablicy 2 i stosuje się do zgodności z wymaganiami rozporządzenia Komisji (WE) nr 206/2012 6 marca 2012 roku wdrożenia dyrektywy 2009/125/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wymogów dotyczących eko-projektowania dla klimatyzatorów.
Klasa B pomiarów ma zastosowanie tam gdzie nie mogą być spełnione tolerancje z Tablicy 2.
W obu klasach, precyzyjnej i inżynieryjnej powinny być stosowane metody akustyczne. Wybór metody pomiarów akustycznych odbywa się zgodnie z EN ISO 3740 i EN ISO 9614 w zależności od rodzaju otaczającego pola akustycznego (rozproszone lub wolne pole, zamknięta lub otwarta przestrzeń) i dostępnych instrumentów. Niezależnie od bieżących warunków pracy, odniesienia standardu akustycznego są przedstawiane z wyraźnej wzmianki o jego klasie dokładności.
Trzy metody wyznaczania poziomu mocy akustycznej podano aby uniknąć nadmiernych ograniczeń istniejącego wyposażenia i doświadczeń:
- pierwszy metodologia opiera się na badaniu pogłosu sali pomiaru (patrz EN ISO 3741, EN ISO 3743 i EN ISO 3747 w niektórych przypadkach jest korzystna gdyż inżynieryjna jakości pomiaru może być spełniona);
- Druga metoda opiera się na pomiarze w wolnym polu nad płaszczyzną odbijającą (patrz EN ISO 3744 i EN ISO 3745);
- Trzecia metoda opiera się na pomiarze natężenia dźwięku, (patrz EN ISO 9614) w środowisku najlepiej wolnego pola.
Konieczność regulacji warunków badania prowadzi oczywiście do polecenia metody badania realizowanych w akustycznie zaprojektowanych przestrzeniach (zamkniętych), takich jak w EN ISO 3741, EN ISO 3743, EN ISO 3745 i również EN ISO 9614 po wdrożeniu w zamkniętych przestrzeniach są EN ISO 3744 i EN ISO 9614.
Otwarte przestrzenie należy stosować tylko w szczególnych przypadkach, np. kiedy rozmiar lub moc jednostki badanej nie mogą być wykonane w standardowych przestrzeniach badawczych. Odpowiednie metody są podane w EN ISO 3744 i EN ISO 9614.
