PN-EN ISO 10319:2015-08 - wersja angielska

W niniejszej Normie Międzynarodowej opisano wskaźnikową metodę badania do określenia właściwości wytrzymałościowych podczas rozciągania geosyntetyków (polimer, szkło i metal), stosując szerokie paski. Niniejsza Norma Międzynarodowa ma zastosowanie do większości geosyntetyków, włączając w to geotkaniny, geowłokniny, geokompozyty, geodzianiny, filc i wyroby metalowe. Jest również stosowana do geosiatek (georusztów) i geotekstyliów o podobnej otwartej strukturze, ale może być konieczna zmiana wymiarów próbek do badań. Nie ma zastosowania do polimerowych i bitumicznych barier geosyntetycznych, ale może być stosowana do iłowych barier geosyntetycznych.
W niniejszej Normie Międzynarodowej określono metodę badania wytrzymałości na rozciąganie obejmującą pomiar charakterystyk rozciągania pod działaniem obciążenia oraz sposoby obliczania modułu siecznego, maksymalnego obciążenia na szerokość jednostkową oraz wydłużenia względnego przy maksymalnym obciążeniu. Umożliwia również wyznaczanie charakterystycznych punktów na krzywej obciążenie-wydłużenie.
W niniejszej Normie Międzynarodowej zawarte są sposoby pomiaru właściwości mechanicznych przy rozciąganiu zarówno próbek aklimatyzowanych, jak i wilgotnych.