Zakres
W niniejszym dokumencie zawarto wymagania dotyczące wykonywania i badania złączy spawanych w wytwarzanych oraz modernizowanych stalowych rurociągach lądowych i układach rurowych wykorzystywanych w infrastrukturach gazowych, łącznie z czynnymi rurociągami. Uwzględnia ona cały zakres ciśnień, procesowy nietoksyczny i niekorozyjny gaz ziemny zgodny z EN ISO 13686 oraz gazy niekonwencjonalne, jak (wtryskiwany) biometan i wodór, przy czym:
• elementy rurociągu są wykonane z niestopowych lub niskostopowych stali węglowych;
• rurociąg nie jest zlokalizowany wewnątrz obiektów komercyjnych ani przemysłowych, w których byłby integralną częścią procesu przemysłowego w tych obiektach, z wyjątkiem wszelkich rurociągów i urządzeń dostarczających gaz do takich obiektów;
• układy rurowe nie należą do instalacji domowej lub instalacji przemysłowych zgodnych z EN 1775 lub EN 15001;
• temperatura projektowa systemu wynosi od -40 °C do 120 °C włącznie.
W przypadku wtryskiwanego biometanu lub wodoru wymaga się szczegółowej oceny technicznej wymagań funkcjonalnych w celu zapewnienia, że nie ma innych składników ani właściwości gazów, które mogłyby wpływać na integralność rurociągu.
Niniejszego dokumentu nie stosuje się do spoin wykonanych przed publikacją niniejszego dokumentu.
W niniejszym dokumencie określono wspólne podstawowe zasady dotyczące infrastruktury gazowej. Oczekuje się, że użytkownicy niniejszego dokumentu będą świadomi, że w krajach członkowskich CEN mogą istnieć bardziej szczegółowe normy krajowe i/lub kodeksy postępowania.
Niniejszy dokument jest przeznaczony do stosowania wraz z tymi normami krajowymi i/lub kodeksami postępowania, które stanowią rozwinięcie wyżej wymienionych podstawowych zasad.
W przypadku gdy wymagania krajowego ustawodawstwa/przepisów są bardziej rygorystyczne niż wymagania niniejszego dokumentu, wówczas pierwszeństwo ma/mają krajowe ustawodawstwo/przepisy, jak zostało to przedstawione w CEN/TR 13737 (wszystkie części).
UWAGA CEN/TR 13737 (wszystkie części) zawiera:
• wyjaśnienie stosownego ustawodawstwa/stosownych przepisów obowiązujących w danym kraju;
• bardziej rygorystyczne wymagania krajowe, tam gdzie to odpowiednie;
• krajowy punkt kontaktowy do uzyskiwania aktualnych informacji.
