PN-Z-04015-10:1985 - wersja polska

Metoda jest stosowana do badania powietrza na stanowisku pracy podczas przeprowadzania kontroli sanitarno-higienicznej. Metody nie należy stosować jeżeli próbki zawierają siarkowodór, siarczek dwumetylowy, tiofen lub merkaptany. Najmniejsza ilość dwusiarczku węgla jaką można oznaczyć tą metodą wynosi 0,010 miligrama w 25 mililitrach roztworu pochłaniającego. Metoda polega na reakcji dwusiarczku węgla z dwuetyloaminą i z octanem miedzi w wyniku której tworzy się żółtobrązowy dwuetylodwutiokarbaminian, którego intensywność barwy jest proporcjonalna do zawartości dwusiarczku węgla i mierzy się ją metodą spektrofotometryczną przy długości fali 430 nm. Podano aparaturę i przyrządy, odczynniki i roztwory, materiały, pobieranie próbek przygotowanie skali wzorców, sporządzenie krzywej wzorcowej, wykonanie oznaczania, obliczanie wyników oznaczania