PN-HD 639 S1:2011 - wersja polska

Niniejsza Norma Międzynarodowa dotyczy urządzeń przenośnych do użytku domowego i podobnych zastosowań (w dalszym tekście normy nazywanych przenośnymi urządzeniami różnicowoprądowymi (PRCD), składającymi się z wtyczki, urządzenia różnicowoprądowego (RCD) i co najmniej jednego gniazda wtyczkowego lub wyposażenia do wykonania połączenia, działających niezależnie lub zależnie od napięcia zasilania. Urządzenia te nie mają wbudowanych zabezpieczeń nadprądowych. Są przeznaczone do obwodów jednofazowych o prądach znamionowych nie przekraczających 16 A i napięciach znamionowych nie przekraczających 250 V a.c. Urządzenia te są przeznaczone do zapewnienia ochrony przed niebezpieczeństwem porażenia elektrycznego w przypadku dotyku bezpośredniego i stanowią ochronę dodatkową do ochrony zapewnianej przez zabezpieczenia w instalacjach stałych po stronie zasilania. Urządzenia PRCD mają prąd znamionowy różnicowy zadziałania nie przekraczający 0,03 A. Zapewniają one wyłączanie w przypadku pojawienia się prądów różnicowych sinusoidalnie przemiennych i prądów różnicowych pulsujących stałych, doprowadzonych w sposób nagły, albo wolno narastających (patrz 8.15). Części wtyczki i gniazd wtyczkowych powinny spełniać wymagania odpowiednich norm krajowych. Niniejsza norma dotyczy urządzeń przenośnych, które spełniają jednocześnie następujące funkcje: wykrywają prąd różnicowy, porównują wartość tego prądu z wartością prądu różnicowego zadziałania i wyłączają zabezpieczony obwód, gdy prąd różnicowy przekroczy tę wartość. Urządzenia te nie są przeznaczone do stosowania jako części instalacji stałych. Ich elementami łączącymi mogą być wtyczki, gniazda wtyczkowe, zaciski lub sznury przyłączeniowe. Wymagania niniejszej normy dotyczą warunków środowiskowych określonych w 7.1. Dla urządzeń PRCD stosowanych w miejscach o surowszych warunkach środowiskowych mogą być niezbędne dodatkowe wymagania