PN-EN ISO 18589-3:2017-12 - wersja angielska
Bez VAT:
164,10 PLN
Z VAT:
201,84 PLN
Pomiary promieniotwórczości w środowisku -- Gleba -- Część 3: Metoda badania radioizotopów gamma-promieniotwórczych z wykorzystaniem spektrometrii gamma
Zakres
W niniejszej części ISO 18589 podano identyfikację i pomiar aktywności w glebach o dużej liczbie radionuklidów gamma-promieniotwórczych z wykorzystaniem spektrometrii gamma. Ta nieniszcząca metoda, przeznaczona do próbek dużej objętości (do około 3 000 cm3), umożliwia określenie przez pojedynczy pomiar wszystkich obecnych w niej emiterów promieniowania gamma o energii między 5 keV a 3 MeV.
Niniejsza część ISO 18589 może być stosowana w laboratoriach wykonujących rutynowe pomiary radioaktywności jako że większość radionuklidów gamma-promieniotwórczych charakteryzuje emisja promieniowania gamma o energii między 40 keV a 2 MeV.
Metoda ta może być implementowana dla detektorów germanowych lub innych o rozdzielczości lepszej niż 5 keV.
Niniejsza część ISO 18589 jest przeznaczona dla osób odpowiedzialnych za wyznaczanie występujących w glebach radionuklidów gamma-promieniotwórczych dla celów ochrony przed promieniowaniem. Nadaje się do nadzoru środowiska oraz badań stanowiskowych i umożliwia, w razie wypadków, szybkie określenie aktywności gamma próbek gleby. Może to dotyczyć gleb z ogrodów, gospodarstw rolnych, terenów miejskich lub przemysłowych mogących zawierać gruz budowlany, jak również do gleb nie dotkniętych działalnością ludzką.
Jeśli pomiarowi poddawany jest materiał o ziarnach powyżej 200 lub 250 μm, pochodzenia skalnego lub gruz budowlany, materiał taki może być zmielony w celu uzyskania próbki jednorodnej według normy ISO 18589-2.