PN-EN ISO 18134-3:2015-11 - wersja polska

Niniejsza część ISO 18134 opisuje metodę oznaczania wilgoci w przeznaczonej do analizy próbce do badań poprzez suszenie w suszarce. Przeznaczona jest dla próbek do analizy ogólnej przygotowanych zgodnie z EN 14780. Metoda opisana w niniejszej części ISO 18134 odnosi się do wszystkich biopaliw stałych. Zawartość wilgoci w biopaliwach stałych (w stanie roboczym) jest zawsze podawana w odniesieniu do całkowitej masy próbki do badań (w stanie mokrym).
Ponieważ biopaliwa o małej wielkości ziarna są bardzo higroskopijne, ich zawartość wilgoci zmienia się wraz z wilgotnością atmosfery, a zatem wilgotność próbki analitycznej jest określana równocześnie z określeniem na przykład wartości opałowej, zawartości węgla i zawartości azotu.
UWAGA Termin zawartość wilgoci, kiedy jest stosowany dla materiałów biomasowych, może być mylący, ponieważ nieprzetworzona biomasa często zawiera zmienne ilości substancji lotnych (ekstraktów), które mogą odparowywać podczas oznaczania zawartości wilgoci metodą suszenia w suszarce.