PN-EN ISO 17556:2019-07 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie określono metodę oznaczania całkowitej biodegradacji tlenowej materiałów polimerowych w glebie za pomocą pomiaru zapotrzebowania tlenu w zamkniętym respirometrze lub ilości wydzielonego ditlenku węgla. Metodę stosuje się do określania optymalnego stopnia biodegradacji przez regulowanie wilgotności gleby używanej do badań.
Jeżeli jako inokulum stosuje się glebę nieprzystosowaną wstępnie, wtedy badanie symuluje procesy biodegradacji zachodzące w środowisku naturalnym; jeżeli stosuje się glebę przygotowaną wstępnie, metodę można stosować do badania potencjalnej zdolności do biodegradacji materiału badanego.
Metodę stosuje się do następujących materiałów:
— polimerów naturalnych i/lub syntetycznych, kopolimerów lub ich mieszanin;
— materiałów polimerowych zawierających dodatki takie jak plastyfikatory lub barwniki;
— polimerów rozpuszczalnych w wodzie;
Dokument niekoniecznie stosuje się do materiałów, które w warunkach badania wpływają inhibitująco na mikroorganizmy znajdujące się w glebie. Inhibicyjne działanie można mierzyć, stosując kontrolę inhibicji lub inną odpowiednią metodę. Jeżeli materiał badany działa inhibitująco na mikroorganizmy zawarte w glebie, można zastosować mniejsze stężenie materiału badanego, inny rodzaj gleby lub glebę przygotowaną wstępnie.