Zakres
W niniejszym dokumencie przedstawiono zestaw wspólnych wymagań dodatkowych dla najczęściej stosowanych materiałów w systemach rurociągów dla sektora poszukiwawczo-wydobywczego ropy i gazu.
Niniejszy dokument stosuje się do morskich i lądowych urządzeń wydobywczych, w zakładach przetwarzania i skraplania gazu. Materiały opisane w niniejszym dokumencie stosuje się w następujących systemach rurociągów:
— kategoria D, kategoria M, ciśnienie normalne i wysokie, zgodnie z ASME B31.3;
— środowiska zawierające siarkowodór jak określono w normie wieloczęściowej ISO 15156.
UWAGA Dla celów niniejszego dokumentu ANSI/NACE MR0175 jest równoważna normie wieloczęściowej ISO 15156, a ANSI/NACE MR0103 odpowiada ISO 17945.
Niniejszy dokument nie zawiera wytycznych dotyczących doboru materiałów. Za wybór odpowiednich materiałów do konkretnej usługi, w tym wszelkich niezbędnych dodatkowych wymagań materiałowych, odpowiada użytkownik końcowy.
W niniejszym dokumencie nie określono wymagań związanych z:
— siarczkowym pękaniem naprężeniowym (SSC) w środowiskach korozyjnych rafinacji ropy naftowej, zawartych w ISO 17945;
— systemami rurociągów niemetalowych, zgodnymi z ASME B31.3 lub normą wieloczęściową ISO 14692;
— systemami rurociągów morskich, np. z systemem rurociągów balastujących, objętymi przepisami klasyfikacyjnymi;
— podmorskimi systemami wydobywczymi;
— wyposażeniem wgłębnym;
— systemami rurociągów transportowych, w tym przepływowych, zaprojektowanych zgodnie z uznanym kodeksem projektowym rurociągów.
Wspólne wymagania dotyczące wytwarzania, kontroli i zaopatrzenia instancji rurowych i części zaworów podano w Załączniku A i w Załączniku B, zawierających odpowiednio arkusze danych materiałowych i arkusze danych elementów. Podane arkusze danych materiałowych i elementów mogą mieć zastosowanie do systemów innych niż systemy rurociągów, np. zbiorników ciśnieniowych i pomp, w oparciu o ocenę użytkownika końcowego i o zgodność z wybranym kodem projektowym dla odpowiedniego sprzętu. Celem niniejszego dokumentu nie jest ograniczanie stosowania alternatywnych materiałów lub gatunków w ramach przywołanej normy materiałowej. Jeżeli użytkownik końcowy uzna zastosowanie alternatywnych materiałów/gatunków za właściwe, to jest on odpowiedzialny za określenie wszelkich dodatkowych wymagań niezbędnych dla kodu projektowego lub specyfikacji.
