Zakres
W niniejszej części ISO 12217 określono metody oszacowania stateczności i pływalności jednostek nieuszkodzonych (tzn. bez awarii). Uwzględniono także charakterystyki pływalności jednostek podatnych na zalanie. Oszacowanie cech stateczności i pływalności na podstawie ISO 12217 pozwoli na nadanie jednostce kategorii projektowej (C lub D) odpowiednio do jej projektowej i maksymalnej nośności. Niniejsza część ISO 12217 ma zastosowanie do jednostek napędzanych głównie przez żagle (nawet jeżeli są wyposażone w silnik pomocniczy) o długości kadłuba mniejszej niż 6 m, z napędem ręcznym czy mechanicznym. Lodzie o długości kadłuba mniejszej niż 6 m, z pełnym pokładem i szbkoodpływowym kokpitem(ami) zgodnie z ISO 11812, mogą być alternatywnie oceniane przy użyciu ISO 12217-1 lub ISO 12217-2 (odpowiednio dla łodzi nieżaglowych i żaglowych) i w takim przypadku mogą być im nadane wyższe kategorie projektowe. W odniesieniu do wielokadłubowców z pomieszczeniami mieszkalnymi, ta część ISO 12217 obejmuje ocenę podatności na wywrotkę, zdefiniowanie dostępnych środków ucieczki oraz wymagania dotyczące pływalności w stanie odwróconym. Niniejsza część ISO 12217 nie obejmuje: łodzi pneumatycznych i pneumatycznych ze sztywnym dnem objętych ISO 6185, z wyjątkiem odniesień do określonych punktów ISO 12217 zawartych w ISO 6185; skuterów wodnych objętych ISO 13590 i innych podobnych jednostek z napędem mechanicznym; zabawek wodnych; kanoe i kajaków; gondoli i rowerów wodnych; żaglowych desek surfingowych; desek surfingowych, w tym z napędem mechanicznym; wodolotów, łodzi z hydropłatami stabilizującymi i poduszkowców, o ile nie są w stanie wypornościowym; obiektów zanurzalnych. UWAGA Stan wypornościowy oznacza, że jednostka jest unoszona jedynie przez siły hydrostatyczne. Nie obejmuje to oceny wpływu na stateczność holowania, połowu ryb, operacji pogłebiarskich i dźwigowych, które powinny być oddzielnie rozpatrywane, o ile mają zastosowanie.
