Zakres
W niniejszej części ISO 12217 określono metody oszacowania stateczności i pływalności jednostek nieuszkodzonych (tzn. bez awarii). Uwzględniono także charakterystyki pływalności jednostek podatnych na zalanie. Oszacowanie cech stateczności i pływalności na podstawie niniejszej częsci ISO 12217 pozwoli na nadanie jednostce kategorii projektowej (A, B, C lub D) odpowiednio do jej projektowej i maksymalnej nośności. Niniejsza część ISO 12217 ma zastosowanie głównie do jednostek żaglowych (nawet jeżeli są wyposażone w silnik pomocniczy) o długości kadłuba od 6 do 24 m włącznie. Jednakże może być również stosowana do jednostek mniejszych niż 6 m, jeżeli są one mieszkalnymi wielokadłubowcami lub jeżeli nie uzyskują wymaganej kategorii projektowej określonej w ISO 12217-3 i są zapokładowane oraz mają szybkoodpływowe wnęki zgodne z ISO 11812. W odniesieniu do wielokadłubowców z pomieszczeniami mieszkalnymi, niniejsza część ISO 12217 obejmuje ocenę podatności na wywrotkę, zdefiniowanie dostępnych środków ucieczki oraz wymagania dotyczące pływalności w stanie odwróconym. Niniejsza część ISO 12217 nie obejmuje: łodzi pneumatycznych i pneumatycznych ze sztywnym dnem objętych ISO 6185, z wyjątkiem odniesień do określonych punktów ISO 12217 zawartych w ISO 6185; gondoli i rowerów wodnych; żaglowych desek surfingowych; wodolotów i łodzi z hydropłatami stabilizującymi, o ile nie są w stanie wypornościowym; i jednostek zanurzalnych. UWAGA Stan wypornościowy oznacza, że jednostka jest unoszona jedynie przez siły hydrostatyczne. Nie obejmuje to oceny wpływu na stateczność holowania, połowu ryb, operacji pogłebiarskich i dźwigowych, które powinny być oddzielnie rozpatrywane, o ile mają zastosowanie.
