Zakres
Niniejszy dokument jest częścią normy wieloczęściowej ISO 11890 dotyczącej pobierania próbek oraz badania wyrobów lakierowych i ich surowców.
Niniejszy dokument ma zastosowanie do oznaczania zawartości lotnych związków organicznych (VOC) w następujących przypadkach:
— przypadek 1: tam, gdzie znajdują się jednoskładnikowe wyroby lakierowe inne niż przypadek 3 oraz oczekiwana zawartość VOC jest większa niż ułamek masowy 5%, w tym jednoskładnikowe wyroby lakierowe, których proces utwardzenia nie zachodzi w wyniku reakcji chemicznych, oraz jednoskładnikowe wyroby lakierowe, których nie dotyczy ISO 11890-2 ze względu na chemiczne reakcje utwardzania lub temperatury chromatografii gazowej prowadzące do powstania nowych związków, które nie pojawiłyby się w normalnych warunkach utwardzania i mają wpływ na obliczenia VOC/SVOC;
— przypadek 2: tam, gdzie znajdują się wieloskładnikowe wyroby lakierowe inne niż przypadek 3 oraz oczekiwana zawartość VOC jest większa niż ułamek masowy 1%;
— przypadek 3: tam, gdzie znajdują się wyroby lakierowe utwardzane promieniowaniem i oczekiwana zawartość VOC jest większa niż 5% ułamka masowego. Wyroby lakierowe utwardzane promieniowaniem opisane w niniejszym dokumencie obejmują wyroby lakierowe utwardzane UV, wiązką elektronów i innymi metodami radiacyjnymi.
Jeżeli system w pierwszym przypadku zawiera SVOC, ale nie ulega utwardzeniu w wyniku reakcji chemicznych, na wynik VOC może mieć wpływ SVOC, patrz Załącznik C. W tym przypadku preferowana będzie ISO 11890-2. ISO 11890-1 nie można stosować do oznaczania zawartości SVOC. W przypadku wodorozcieńczalnych wyrobów lakierowych, które nie ulegają utwardzeniu w wyniku reakcji chemicznych, jeśli zawartość wody jest znacznie większa niż zawartość VOC, a zawartość VOC jest mniejsza niż 10% ułamka masowego, preferowana jest metoda ISO 11890-2.
We wszystkich trzech przypadkach głównym celem pomiaru jest VOC. Jednakże, należy wyjaśnić, że ta zawartość VOC może również zawierać SVOC. Rzeczywista zawartość VOC może być niższa niż zawartość VOC zmierzona zgodnie z ISO 11890-1.
W metodzie opisanej w niniejszym dokumencie założono, że lotną substancją jest albo woda albo substancja organiczna. Jednakże mogą występować inne lotne związki nieorganiczne, które mogą wymagać innej, odpowiedniej metody oznaczania ilościowego, co pozwoli na ich uwzględnienie w obliczeniach. Metoda zdefiniowana w niniejszym dokumencie nie ma zastosowania do oznaczania zawartości wody.
