Zakres
W niniejszym dokumencie określono metodę oznaczania stężeń całkowitych aktywności alfa i beta w radionuklidach emitujących te rodzaje promieniowania. Pomiar całkowitej aktywności alfa i beta nie ma na celu bezwzględnego oznaczania stężenia aktywności wszystkich radionuklidów emitujących promieniowania alfa i beta w próbce badanej, lecz jest to analiza przesiewowa mająca na celu upewnienie się, że poszczególne poziomy referencyjne określonych emiterów alfa i beta nie zostały przekroczone. Ten sposób oznaczania jest znany również jako indeks całkowity promieniowania alfa i beta. Nie oczekuje się, że oznaczanie wartości całkowitej promieniowania alfa i beta będzie tak dokładne ani tak precyzyjne, jak specyficzna analiza radionuklidowa po rozdzielaniu radiochemicznym. Mierzy się maksymalną energię beta o wartości około 0,1 MeV lub większą. Niskoenergetyczne emitery beta (np. 3H, 228Ra, 210Pb, 14C, 35S i 241Pu) mogą nie być wykrywane lub mogą być jedynie częściowo wykrywane (np. 14C, 35S, 63Ni, 210PB, 228Ra). Metoda dotyczy radionuklidów nielotnych, ponieważ w trakcie przygotowywania próbek niektóre lotne radionuklidy (np. radon i jod radioaktywny) mogą zostać utracone. Metoda ma zastosowanie do badania wody przeznaczonej do spożycia, wody deszczowej, wód powierzchniowych i podziemnych, wody chłodzącej, wód przemysłowych, ścieków komunalnych i przemysłowych, po prawidłowym pobraniu próbek, ich obróbce i przygotowaniu próbki do badań (filtracji, kiedy to konieczne, i uwzględnieniu ilości substancji rozpuszczonych w wodzie). Metoda opisana w niniejszym dokumencie ma zastosowanie w sytuacji awaryjnej, ponieważ wyniki można uzyskać w czasie krótszym niż 1 h. Granice wykrywalności osiągane dla całkowitych aktywności alfa i beta wynoszą odpowiednio poniżej 10 Bq/l i 20 Bq/l. Zadaniem laboratorium jest upewnienie się, że ta metoda jest odpowiednia dla badanych próbek wody.
