Zakres
Niniejszy dokument, który jest Normą Międzynarodową, dotyczy kompozytowych wsporczych izolatorów stacyjnych z rdzeniem rurowym, składających się z przenoszącej obciążenia rury izolacyjnej, wykonanej z włókien impregnowanych żywicą wypełnionej wewnątrz materiałem izolacyjnym (materiałem stałym, cieczą, gazem - pod ciśnieniem albo bez dodatkowego ciśnienia), osłony (na zewnątrz rury izolacyjnej) wykonanej z polimeru (np. kauczuku silikonowego lub etylenowo-propylenowego) oraz z okuć zamocowanych na końcach rury izolacyjnej. Kompozytowe wsporcze izolatory stacyjne z rdzeniem rurowym, jak określono w niniejszej normie, są przeznaczone do powszechnego stosowania w stacjach zarówno w warunkach wnętrzowych, jak i napowietrznych. Izolatory te stosuje się w stacjach o znamionowym napięciu przemiennym powyżej 1 000 V AC i częstotliwości nie większej niż 100 Hz, lub w sieciach prądu stałego o znamionowym napięciu powyżej 1 500 V DC.
Przedmiotem tej normy jest:
– zdefiniowanie stosowanych terminów;
– określenie metod badań;
– określenie kryteriów przyjęcia wyrobu.
Każdą z prób przewidzianych w niniejszym dokumencie, poza próbami termomechanicznymi, wykonuje się w normalnej temperaturze otoczenia. W niniejszym dokumencie nie uwzględniono prób, które mogą być charakterystyczne dla urządzenia, którego częścią staje się kompozytowy wsporczy izolator stacyjny z rdzeniem rurowym (np. rozłączniki izolacyjne, podstawy dławików, prostowniki HVDC).
