PN-EN 1966:2009 - wersja angielska

Opisano "metodę zginania w trzech punktach" stosowaną do określania zdolności utwardzonego kleju (możliwie ze środkiem gruntującym) do przywierania do podłoża z określonym wykończeniem powierzchni lub szczególnym przygotowaniem powierzchni. Jest ona stosowana tylko do zapewnienia jakości i zaleca się, aby podłoże było sztywne i wystarczająco odporne na zginanie tak jak stal lub stopy aluminium. W przypadku innych podłoży zaleca się, aby grubość była dostosowana do modułu elastyczności lub zaleca się zastosowanie odpowiedniego elementu usztywniającego. Zaleca się, aby klej polimeryzował (utwardzał się) bezciśnieniowo w celu otrzymania grubości potrzebnej do zapewnienia wystarczającej sztywności. W przeciwnym razie blok utwardzonego kleju można zastąpić przyklejonym wzmacniającym elementem tego samego rodzaju i tej samej grubości co podłoże. Metoda nie nadaje się do badania błon klejowych