PN-EN 14869-2:2011 - wersja angielska

Określono metodę oznaczania właściwości kleju przy ścinaniu pojedynczego zakładkowego połączenia klejowego podczas poddawania go działaniu siły rozciągającej. Badanie to jest wykonywane na próbkach składających się z grubych, sztywnych elementów sklejonych na krótkiej zakładce, w celu uzyskania możliwie równomiernego rozkładu naprężeń ścinających oraz zminimalizowania innych rodzajów naprężeń, które inicjują zniszczenie połączenia klejowego. Metoda może być stosowana do wyznaczania: - krzywej naprężenie-odkształcenie aż do zniszczenia połączenia klejowego; - modułu sprężystości poprzecznej kleju; - innych właściwości kleju, które można uzyskać z krzywej naprężenie-odkształcenie takich jak maksymalne naprężenie ścinające i maksymalne odkształcenie przy ścinaniu; - wpływu temperatury, warunków zewnętrznych, prędkości obciążania i innych czynników na powyższe właściwości