PN-EN 17279:2020-03 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie określono metodę przesiewową oznaczania aflatoksyny B1, deoksyniwalenolu, fumonizyny B1 i B2, ochratoksyny A, toksyny T-2, toksyny HT-2 oraz zearalenonu w artykułach żywnościowych metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC) sprzężonej z podwójną spektrometrią mas (MS/MS).
Celem metody przesiewowej jest ustalenie, czy pewne określone wstępnie stężenie (przesiewowe stężenie docelowe, STC) zostało przekroczone, czy też nie. Wynik badania przesiewowego jest albo „ujemny”, albo „podejrzany”. „Ujemny” (ujemny przesiew) oznacza, że wyznaczone mikotoksyny nie zostały wykryte lub potencjalnie są obecne lecz na poziomie niższym niż STC. „Podejrzany” (dodatni przesiew) oznacza, że wyznaczona wartość graniczna została przekroczona i że próbka może zawierać co najmniej jedną mikotoksynę w stężeniu wyższym niż STC.
Dla pełnej identyfikacji i dokładnego oznaczania ilościowego wymagana jest potwierdzająca ilościowa metoda analizy, która wykracza poza zakres niniejszego dokumentu.
Metoda jest odpowiednia dla różnych typów artykułów żywnościowych i została zwalidowana dla reprezentatywnych matryc z czterech grup towarowych (patrz szczegółowe dane w Załączniku C):
— o wysokiej zawartości skrobi i/lub białka oraz niskiej zawartości wody i tłuszczu: pszenica, mieszanka zbożowa, mąka pszenna i płatki kukurydziane;
— o wysokiej zawartości oleju: orzeszki ziemne;
— o wysokiej zawartości cukru i niskiej zawartości wody: suszone figi;
— o wysokiej zawartości wody: sok winogronowy.
Podczas walidacji ustalono wartości graniczne dla następujących docelowych wartości stężeń przesiewowych:
— aflatoksyna B1: od 2 µg/kg do 5 µg/kg;
— deoksyniwalenol: od 250 µg/kg do 865 µg/kg;
— fumonizyna B1: od 200 µg/kg do 790 µg/kg;
— fumonizyna B2: od 110 µg/kg do 230 µg/kg;
— ochratoksyna A: od 4 µg/kg do 9 µg/kg;
— toksyna T-2: 25 µg/kg;
— toksyna HT-2: od 25 µg/kg do 50 µg/kg;
— zearalenon: od 30 µg/kg do 100 µg/kg.