PN-EN 17266:2020-04 - wersja angielska

W niniejszym dokumencie określono metodę oznaczania rtęci organicznej w produktach z owoców morza metodą elementarnej analizy rtęci. Metodę z powodzeniem zwalidowano w badaniach międzylaboratoryjnych tkanki ostryg, mięśni omułka, wątrobotrzustki homara, wątroby kolenia i tuńczyka na poziomie od 0,01 mg/kg do 5 mg/kg w przeliczeniu na suchą masę i wyrażoną jako rtęć [1], [2].

Granica oznaczalności wynosi około 0,01 mg/kg rtęci organicznej [3], [4].

Organiczne związki rtęci inne niż monometylortęć, są również ekstrahowane i tym samym oznaczane tą metodą. Jednakże w produktach z owoców morza udział organicznych form rtęci innych niż monometylortęć jest znikomy.