Zakres
Niniejsza Norma Europejska ma zastosowanie do wszystkich pojazdów szynowych, które są eksploatowane zgodnie z Dyrektywami dotyczącymi interoperacyjności z uwzględnieniem zaleceń zawartych w Załączniku F dotyczącym stosowania normy (przepisy przejściowe).
Z zakresu niniejszej Normy Europejskiej wyłączono następujące rodzaje taboru:
– metro, tramwaje i inne pojazdy o lekkiej konstrukcji;
– pojazdy przeznaczone do obsługi pasażerskich przewozów lokalnych, miejskich i podmiejskich, które ze względów funkcjonalnych oddzielone są od reszty systemu kolejowego;
– pojazdy używane jedynie na infrastrukturze kolejowej będącej własnością prywatną do wyłącznego użytku właściciela w celach jego własnych przewozów towarowych;
– pojazdy przewidziane do użytku ściśle lokalnego, historycznego lub turystycznego.
Maszyny torowe wchodzą w zakres niniejszej Normy Europejskiej tylko wówczas, gdy podczas transportu (jazdy) poruszają się po szynach na własnych kołach, mają własny napęd lub są ciągnione. Tym niemniej, wymagania te mogą być odpowiednie do innych zastosowań w podobnych warunkach eksploatacyjnych. W normie określono zasady i procedury skutecznego postępowania w celu wstawienia w tor pojazdu szynowego lub usunięcia go z toru i sprawdzenia konstrukcji na zgodność z odpowiednimi wymaganiami eksploatacji i bezpieczeństwa. Za interfejs pomiędzy urządzeniem do wstawienia w tor lub usunięcia pojazdu z toru a konstrukcją pojazdu uważa się interfejs pomiędzy powierzchniami styku podnośnika lub obszarami styku uchwytów do podnoszenia. Wymagania konstrukcyjne dotyczące budowy pojazdów określono w EN 12663-1 i EN 12663-2. UWAGA Pojazdy kolejowe, które będą eksploatowane zgodnie z Dyrektywami dotyczącymi interoperacyjności odpowiadają kategoriom L, PI, P-II, FI i F-II określonym w EN 12663-1.
